Zbiór numizmatyczny Muzeum Archeologicznego w Poznaniu liczy ponad 30 tys. zabytków. W jego skład wchodzą monety, biżuteria i lane srebro. Największą grupę stanowią skarby z przełomu X i XI wieku - z terenu Wielkopolski z czasów, kiedy kształtowała się Polska. Historia tych zbiorów sięga nierzadko XIX wieku. Długo nikt nie podejmował się ich opracowania. W takim stanie trafiły do Muzeum Archeologicznego w Poznaniu. Ich naukowemu opracowaniu przeszkodziła w 1968 roku choroba i wkrótce potem śmierć muzealnego numizmatyka Alfonsa Wierzchowieckiego.

Prezentowane na wystawie monety to „odkrycia” dokonane w czasie muzealnej inwentaryzacji, które jednocześnie udostępniono naukowcom. W ten sposób zlokalizowano wiele interesujących dla specjalistów i rzadkich monet, z których pięć postanowiono udostępnić dla zwiedzających.

Zdaniem muzealników, warto przyjrzeć się monecie typu DVX INCLITVS powstałej w konsekwencji Zjazdu Gnieźnieńskiego w 1000 roku. „Jest to zapewne najładniejsza moneta prezentowana na wystawie, urzeka na niej kunszt wykonania portret księcia Bolesława wykonany przez nieznanego mincerza z początku XI wieku” – przekonuje Zbigniew Bartkowiak z Pracowni Numizmatycznej Muzeum Archeologicznego w Poznaniu, kurator wystawy.

Inną prezentowaną monetą jest denar, na którym po raz pierwszy zapisano nazwę państwa polskiego. Wizerunek tej monety znajduje się na banknocie o nominale 20 PLN. Na innej monecie widnieje na jednej stronie imię Bolesława, a na drugiej św. Wacława. To najstarszy numizmat prezentowany na ekspozycji, wybity w latach 995-997. Ponadto przedstawiono nieznany do tej pory denar – odmiana typu GNEZDUN CIVITAS.

PAP - Nauka w Polsce

szz/ agt/