Jak poinformował lokalny serwis salamanca24horas.com, odkrytej zbroi towarzyszyło ponad trzydzieści grotów i pocisków, kusza z dekoracją z kości oraz nóż.

Prace archeologiczne i dokumentacyjne w ruinach zamku, umiejscowionego na niewielkim wzgórzu na północ od miejscowości Matilla de los Caños del Río, doprowadziły już wcześniej do odkrycia podziemnej cysterny, pozostałości okrągłych wież, a także broni pochodzącej z XVI w.

Jak powiedział kierujący pracami archeolog Iván García Vázquez, zbroja ma wszystkie funkcjonalne elementy. Znaleziono hełm, napierśnik, ochraniacz pleców, nałokietniki i nagolenniki oraz inne zabezpieczenia rąk i nóg. "Towarzyszyła jej wysadzana kośćmi kusza, nóż i mnóstwo amunicji. Wśród grotów do kusz, które zebraliśmy, znajdują się zarówno groty, które przebijały zbroję, jak i kolce, które przebijały kolczugę. Jest też amunicja w postaci metalowych i kamiennych kul" - zrelacjonował badacz.

Wśród amunicji znaleziono kilka tzw. bolaños; był to rodzaj kuli, określanej również jako "kamienny pocisk". Jak wyjaśnił dla serwisu Nauka w Polsce Iván García Vázquez, bolaños były wykonywane z metalu lub kamienia. "Małe 'bolaños' wykorzystywano w arkebuzach, największe - w armatach" - opowiedział archeolog. Arkebuz był z kolei długą gładkolufową bronią strzelecką, używaną w XVI i XVII w.

Znaleziska zostały czasowo zdeponowane na Uniwersytecie w Valladolid, z czasem mają trafić do Muzeum w Salamance.

W artykule na temat badań serwis heritagedaily.com podał, że pierwotnie uważano, iż zamek powstał w czasie podboju Półwyspu Iberyjskiego przez Arabów w I poł. VIII w. O historii zamku niewiele wiadomo. Najprawdopodobniej został zniszczony na rozkaz króla Ferdynanda II Aragońskiego w 1505 r.

Archeologom udało się już odtworzyć układ wnętrz zamku i ścian zewnętrznych oraz prawdopodobnej bramy wejściowej. Co ciekawe, nie odnaleziono elementów architektonicznych, które odnosiłyby się do czasów kalifatu Umajjadów i tym samym potwierdzałyby hipotezę o powstaniu zamku w tamtych okolicznościach.

Jak zrelacjonował Iván García Vázquez, udokumentowano, że zamek miał romboidalny kształt, zwieńczony w narożnikach okrągłymi wieżami o średnicy 6 m; w części północno-zachodniej zbudowano twierdzę. Wejście do zamku znajdowało się od strony południowej. Mur w tym miejscu jest dość mocno zniszczony, ale widać tuż za nim fragment łukowatej ściany, co sugeruje, że mogła tam znajdować się "strefa recepcyjna" lub mały dziedziniec.

Pomieszczenie w narożniku południowo-wschodnim zostało przez archeologów zidentyfikowane jako zbrojownia. Właśnie tu znaleziono m.in. zbroję, kuszę, amunicję kamienną i metalową oraz nóż.

Data powstania zamku jest nieznana, jednak najstarsze ślady archeologiczne wskazują, że mógł on odegrać swoją rolę już w czasach działalności Rajmunda Burgundzkiego (1070-1107). Był to francusko-burgundzki hrabia, który wprowadził dynastię burgundzką do królestw Leonu i Kastylii, poślubiając najstarszą córkę króla Alfonsa VI, infantkę, a później królową Urrakę I Kastylijską; oboje byli rodzicami przyszłego króla Alfonsa VII.

Rajmund kierował ponownym zaludnieniem kilku miast, w tym Salamanki; rządził Galicją. Jego potęga przewyższała wpływy innych magnatów leońskich. Ze średniowiecznych dokumentów jasno wynika, że pod jego rządami "Galicja wydawała się prawdziwym księstwem feudalnym, podobnym do tych, które można było zaobserwować w pozostałej części całego europejskiego chrześcijaństwa". Zmarł, zanim jego żona Urraka została ogłoszona królową. (PAP)

Nauka w Polsce, Magdalena Barcz

bar/ agt/