„Wszystko, czego potrzeba, to laptop i kamera” – powiedział Wolfgang Einhaeuser, koordynator projektu i wykładowca z Philipps University w Marburgu.

Podczas „rozmowy” z osobą sparaliżowaną specjalny program połączony z kamerą wyświetla na ekranie trudne zadanie matematyczne, np. mnożenie przez siebie liczb dwucyfrowych. Jeżeli odpowiedź na dane pytanie brzmi „tak”, sparaliżowany powinien spróbować je rozwiązać, jeżeli natomiast odpowiedź jest przeczące – po prostu zignorować zadanie. Kamera w tym czasie wykrywa, czy źrenice odpowiadającego powiększają się i na tej podstawie program podaje odpowiedź na pytanie.

„Najważniejsze nie jest poprawne rozwiązanie równania, tylko sama próba zrobienia tego” – powiedział Einhaeuser. Mimo to on i jego współpracownicy będą starać się znaleźć wyzwania intelektualne, które będą bardziej przystępne niż matematyka i nadal rozszerzą źrenice.

W trakcie testów i konfiguracji systemu, w których brało udział sześciu zdrowych ochotników, poprawne odczytanie odpowiedzi udało się w aż 99 proc. przypadków. Badanie skuteczności przeprowadzone na grupie siedmiu sparaliżowanych osób dało wyniki od 67 do 90 proc. skuteczności.

Co ciekawe, badaczom udało się w kilku przypadkach uzyskać w ten sposób odpowiedź od osób, które do tej pory uznawano za pacjentów w stanie wegetatywnym. Naukowcy mają nadzieję, że ta metoda dostarczy nowego sposobu określania poziomu przytomności u pacjentów.

System Einhaeusera jest tańszy i mniej inwazyjny niż dotychczas stosowane metody porozumiewania się z ludźmi sparaliżowanymi. Nie wymaga używania elektrod do monitorowania aktywności mózgu ani treningu. Można sobie również łatwo wyobrazić jego stosowanie w domu, bez nadzoru specjalistów. (PAP)

stm/ mrt/