Tomografia komputerowa (TK) i rezonans magnetyczny (MR) są nowoczesnymi metodami diagnostycznymi, pozwalającymi wcześnie i precyzyjnie rozpoznać zmiany chorobowe i wdrożyć odpowiednią terapię.

Szkoła Rezonansu Magnetycznego zgromadziła 490 lekarzy z całej Polski, specjalizujących się w diagnostyce obrazowej. Dzięki Szkole można wymieniać praktyczne doświadczenia na temat sprzętu diagnostycznego, środków kontrastowych używanych w badaniu, sposobów właściwego przygotowania pacjentów do badania, czy prezentowania nietypowych przypadków. W tym roku po raz pierwszy przeprowadzone zostały warsztaty interdyscyplinarne, dotyczące diagnostyki i kwalifikacji do leczenia chorych ze zmianami w wątrobie. Imprezie towarzyszył także konkurs na radiologiczny limeryk.

Badanie metodą rezonansu magnetycznego (MR) daje możliwość uzyskania obrazów narządów (badania strukturalne) oraz ich funkcji (badania perfuzyjne, czynnościowe), a także stanu biochemicznego (H1MRS). Badanie MR nie obciąża pacjenta promieniowaniem jonizującym, co ma duże znaczenie zwłaszcza w przypadkach wymagających wielokrotnej kontroli, chociażby w onkologii. Zakres wskazań do obrazowania MR jest szeroki i obejmuje większość schorzeń - od zmian pourazowych, niedokrwiennych, zwyrodnieniowych do chorób nowotworowych. Metodyka badania oraz zakres wskazań zmieniają się bardzo dynamicznie, wymagając od lekarzy radiologów ustawicznej edukacji.

Środki kontrastowe są elementem uzupełniającym większość badań strukturalnych (zarówno TK jak i MR) oraz podstawą badań czynnościowych. "Bez środków kontrastowych niemożliwe jest wykonanie badań naczyniowych (z wyjątkiem techniki ASL w MR) oraz badań komórkowych i molekularnych w MR" – zauważył prof. dr hab. med. Jerzy Walecki.

Najpowszechniej stosowane są kontrasty oparte na gadolinie – pierwiastku wykazującym właściwości paramagnetyczne. Środki zawierające gadolin zostały wprowadzone do praktyki klinicznej po raz pierwszy w 1988 r. i od tamtej pory badania z ich zastosowaniem wykonano u ponad 200 milionów pacjentów na świecie.

Gromadzenie się w badanej tkance środka kontrastowego podawanego pacjentowi podczas badania MR powoduje wzmocnienie lub osłabienie odbieranego sygnału. Stopień wzmocnienia bądź też osłabienia sygnału jest różny dla poszczególnych narządów zarówno zdrowych, jak i patologicznie zmienionych. Umożliwia to uzyskanie obrazów o różnym kontraście w zależności od rodzaju badanej tkanki oraz szczegółowe uwidocznienie patologii.

"W ponad połowie wykonywanych badań obrazowych, zarówno w tomografii komputerowej, jak i w rezonansie magnetycznym, wykorzystujemy środki kontrastowe. Programy edukacyjne, takie jak Szkoła Rezonansu Magnetycznego, pozwalają na pogłębianie wiedzy dotyczącej zastosowania i bezpieczeństwa stosowania środków kontrastowych. Ma to niezmiernie istotne znaczenie dla lekarza radiologa w codziennej praktyce" - podkreślił prof. dr hab. med. Jerzy Walecki, konsultant krajowy w dziedzinie Radiologii i Diagnostyki Obrazowej.

PAP - Nauka w Polsce

pmw/ agt/