W połowie września b.r. sonda Cassini miała okazję obserwować Saturna w unikalny sposób. Znajdowała się wtedy dokładnie na linii Słońce-Saturn, za planetą, a więc niejako w jej cieniu. Dzięki temu mogła z ogromną dokładnością zobrazować drobny pył pierścieni Saturna efektownie podświetlony przez światło słoneczne.

Te korzystne ustawienie pozwoliło na odkrycie aż czterech nowych pierścieni. Dwa z nich znajdują się w przerwie Cassiniego i, co najciekawsze, nie zostały odkryte przez żadną z sond przelatujących dotychczas obok Saturna. Dwa inne to nowe pierścienie zewnętrzne.

Naukowcom wydaje się obecnie, że główny wpływ na powstawanie i życie nowych pierścieni mają księżyce Saturna. Jeden ze słabych pierścieni zewnętrznych ma taką samą orbitę, jak małe satelity planety o nazwie Janus i Epimetheus. Drugi wąski pierścień zewnętrzny porusza się za to bardzo podobnie do innego małego ciała, także odkrytego przez sondę Cassini, nazwanego Pallene. Badanie wzajemnych oddziaływań księżyców i pyłu w pierścieniach pozwala nam rzucić więcej światła na obecny obraz układu Saturna, a przez to dotrzeć do prawdy o jego powstaniu.

Za to nowy pierścień w przerwie Cassiniego, zobrazowany kamerą podczerwoną sondy Cassini, pokazuje swój nietypowy kolor i jasność, podobne do tego, które obserwowaliśmy u młodego i słabego pierścienia F. AOL

Artykuł pochodzi z Serwisu Naukowego PAP.

PAP - Nauka w Polsce

bsz