Nowe przedsięwzięcie, w które włączyli się polscy naukowcy, realizowane jest w ramach europejskiego programu Erasmus+. W jego działania zaangażowani są także studenci i doktoranci. Partnerami projektu są: Uniwersytet Autonomiczny w Barcelonie, Uniwersytet Linneusza w Szwecji, Uniwersytet na Krecie i Uniwersytet Warszawski.

Koordynatorka projektu ze strony polskiej, dr Roksana Chowaniec z IA UW zauważa w rozmowie z PAP, że nie wszyscy absolwenci archeologii będą pracować naukowo. "Mogą dostać pracę także w instytucjach kultury czy np. biurach turystycznych. Dlatego też w ramach naszego projektu chcemy pokazać studentom rozmaite kierunki rozwoju i, aby poszerzyć kwalifikacje i znaleźć możliwość zatrudnienia w zawodzie, warto rozpatrzyć współpracę z organizacjami pozarządowymi, lokalnymi samorządami, prywatnymi firmami archeologicznymi - opowiada.

Obecny program studiów archeologicznych jest nieodpowiednio przygotowany pod kątem edukacji żaków z zakresu upowszechniania wiedzy, ale przede wszystkim pozyskania umiejętności wykorzystania swojej wiedzy w służbie społeczeństwu - uważa badaczka.

"Archeolodzy muszą dawać społeczeństwu wymierne korzyści, podobnie jak przedstawiciele nauk medycznych czy technicznych. Jest to oczywiście możliwe, może na innych polach i w innym wymiarze, ale warunkiem jest posiadanie odpowiednich umiejętności i wiedzy jak należy naukę, jaką jest archeologia, wykorzystywać, aby była potrzebna nie tylko gronu naukowców" - zastrzega dr Chowaniec.

Dlatego oprócz wypracowania jednolitej ścieżki dydaktycznej czy specjalizacji w zakresie "public archaelogy" (archeologii dla społeczeństwa), powstaną również ogólnie dostępne materiały dydaktyczne, w tym tradycyjne jak podręcznik czy nowoczesne jak materiały audiowizualne oraz kurs zdalnego kształcenia.

W czasie warsztatów, które odbywają się kolejno w krajach, z których pochodzą partnerzy projektu, studenci, doktoranci i naukowcy rozmawiają o możliwościach dotyczących upowszechniania i wykorzystania wiedzy z zakresu archeologii w społeczeństwie. Rozmawiają nie tylko między sobą - korzystają też z doświadczenia i porad przedstawicieli muzeów, mediów czy osób zajmujących się aktywizacją osób niepełnosprawnych.

Drugie spotkanie (w postaci warsztatów z udziałem specjalistów i odwiedzin studyjnych w muzeach) trwa w Warszawie od 30 maja do 2 czerwca. Dyskutowano na tematy związane z istnieniem archeologii w mediach, przywracaniem obecności osób niepełnosprawnych w dziedzictwie kulturowym, problematyką kości ludzkich jako materiału zabytkowego i eksponatu muzealnego, organizacją imprez upowszechniających archeologię, współpracy z lokalnymi samorządami.

"Wyzwaniem okazały się różne sposoby włączania społeczeństwa w archeologię w zależności od kraju" - wyjaśniła w rozmowie z PAP koordynatorka projektu Innovarch dr Paloma González z Uniwersytetu Autonomicznego w Barcelonie. - W krajach śródziemnomorskich dziedzictwo zachowane jest w formie monumentalnej i publika uważana jest jako potencjalne zagrożenie, podczas gdy w środkowo- i północno-europejskiej archeologii brak jest monumentalnych zabytków. Tam przeważa pogląd, wedle którego bardziej próbuje się wyjaśniać i tworzyć rekonstrukcje" - mówiła.

"INNOVARCH Public Archaeology in European Higher Education curricula" to projekt finansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach programu Erasmus+. Zakończy się w grudniu 2017 roku.

PAP - Nauka w Polsce

szz/ zan/