Radiografia mionowa to metoda, która wykorzystuje wysokoenergetyczne naładowane cząstki elementarne zwane mionami do „prześwietlania” budowli, złóż minerałów a nawet czynnych wulkanów. Wielką zaletą mionów jest to, że w odróżnieniu od przenikliwego promieniowania nie niszczą obiektów, przez które przechodzą.

Rione Sanità to dzielnica Neapolu położona na północ od historycznego centrum miasta w sąsiedztwie wzgórza Capodimonte. Międzynarodowy zespół naukowców zainstalował detektory pod ziemią na głębokości 18 m, aby rejestrować strumień mionów przez kilka tygodni.

Pomimo architektonicznej złożoności stanowiska na uzyskanym trójwymiarowym obrazie podziemi udało się wyraźnie zaobserwować zarówno znane struktury, jak i kilka nieznanych. Jedna z nowych struktur należących do znanej już starożytnej hellenistycznej nekropolii z VI-III wieku p.n.e. wydaje się być niedostępną na razie komorą grobową.

Neapol został założony w VIII wieku p.n.e. przez Greków. Miasto nazywało się wówczas Partenope i było uznawane za jedno z najważniejszych w Wielkiej Grecji. Potem przejęli je Rzymianie, po upadku Cesarstwa Rzymskiego stało się niezależnym księstwem, od XIII wieku było stolicą Królestwa Neapolu, za czasów Burbonów – stolicą Królestwa Obojga Sycylii. W drugiej połowie XIX wieku w przyłączonym do Królestwa Włoch Neapolu wynaleziono pizzę…

Pozostałości starożytnego Neapolu - budynki, ulice, akwedukty i nekropolie są położone około dziesięciu metrów poniżej obecnego poziomu ulic miasta. Dostęp do nich możliwy jest dzięki przypadkowym odkryciom podczas budowy podziemnych konstrukcji, takich jak cysterny na wodę, budowane od XVI wieku czy schrony przeciwlotnicze powstające podczas II wojny światowej. Natomiast systematyczne wykopaliska archeologiczne czy wiercenia nie zawsze są możliwe, przede wszystkim ze względu na obawy dotyczące bezpieczeństwa budynków i ulic w gęsto zaludnionych dzielnicach.

Więcej w publikacji źródłowej.   (PAP)

Autor: Paweł Wernicki

pmw/ agt/