Do naszego ciała nieustannie docierają informacje, które przyjmują różne formy: dźwięków, obrazów, bodźców smakowych, węchowych lub dotykowych. Rejestrowanie i analizowanie tych danych pozwala nam funkcjonować w świecie – wchodzić w interakcje z otoczeniem, komunikować się z innymi ludźmi. Jednak, w jaki sposób mózg przetwarza i łączy w całość tak różnorodne sygnały?

Naukowcy z Uniwersytetu Genewskiego (Szwajcaria) odkryli, że kluczem do integracji wrażeń sensorycznych jest wspólne podłoże genetyczne. Podczas eksperymentów na myszach badacze wykazali, że zmysły początkowo rozwijają się na bazie tej samej struktury ekspresji genów, a dopiero później różnicują się, aby dostosować działanie do określonych narządów zmysłów.

„Ten proces trwa u myszy tylko kilka dni, ale u ludzi, których rozwój zajmuje dużo więcej czasu i jest bardzo podatny na wpływ czynników środowiskowych, może trwać nawet kilka miesięcy” – podkreśla współautor badania Denis Jabaudon.

Oznacza to, że ścieżki sensoryczne, pomimo zróżnicowanego funkcjonowania, posiadają podobną kompozycję. Dzięki temu mózg może interpretować sygnały dochodzące z różnych źródeł i tworzyć z nich spójny obraz rzeczywistości.

Wyniki badania (DOI: 10.1038/nature19770) pozwalają zrozumieć, dlaczego utrata jednego zmysłu pociąga za sobą wyostrzenie pozostałych. Rzucają również nieco światła na genezę zjawisk takich, jak synestezja (zdolność łączenia doznań zmysłowych), czy halucynacje. (PAP)

ooo/ agt/