Zdaniem autorów pracy opublikowanej na łamach pisma \"Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry\" większa objętość tych struktur może odpowiadać za to, że chorzy na anoreksję (inaczej określaną, jako jadłowstręt psychiczny) unikają jedzenia i są w stanie się głodzić.

Zaburzenia odżywiania się, takie jak anoreksja, często rozwijają się pod wpływem czynników środowiska, jednak naukowcy są zdania, że dochodzi do tego przy współudziale mechanizmów neurobiologicznych, które ciągle są słabo poznane.

Zespół z University of Colorado w Aurora (USA) przeprowadził badania wśród 19 nastoletnich dziewcząt cierpiących na anoreksję i 22 zdrowych nastolatek. Z użyciem rezonansu magnetycznego (MRI) przebadano ich mózgi, by sprawdzić, czy różnią się pod względem objętości istoty szarej (złożonej z ciał komórek nerwowych) oraz białej (na którą składają się długie wypustki neuronów, aksony). Oceniano też integralność istoty białej przy pomocy techniki MRI, określanej jako obrazowanie tensora dyfuzji (DTI).

Okazało się, że - w porównaniu ze zdrowymi rówieśniczkami - dziewczęta z anoreksją miały większą objętość istoty szarej w strukturach mózgu odpowiedzialnych za odczuwanie smaku jedzenia (prawa część wyspy) oraz regulujących uczucie sytości i odżywianie się (lewa kora oczodołowo-czołowa, w której schodzą się informacje o smaku i zapachu żywności oraz kora obu płatów skroniowych). Stwierdzono u nich również większą objętość istoty białej w płatach skroniowych oraz zmiany w jej organizacji w różnych obszarach mózgu (w tym w płatach skroniowych, sklepieniu, płacie ciemieniowym).

Co więcej, u pacjentek z anoreksją większa objętość istoty szarej w korze oczodołowo-czołowej miała związek z brakiem odczuwania przyjemności pod wpływem słodkiego smaku.

Dodatkowe porównanie z wynikami uzyskanymi dla dorosłych osób z anoreksją i zdrowych potwierdziło, że większa objętość wyspy i kory oczodołowo-czołowej występuje u pacjentów z jadłowstrętem psychicznym niezależnie od wieku.

Badacze przypominają, że już wcześniejsze prace wskazywały na różnice w rozmiarach różnych struktur mózgu u dzieci z anoreksją oraz dorosłych, których udało się wyrwać ze szponów tego schorzenia.

Ich zdaniem, wskazuje to, że zmiany w rozwoju mózgu (które przyczyniają się do tych różnic) mogą predysponować do rozwoju zaburzeń odżywiania.

Jak tłumaczą autorzy pracy, prawa część wyspy jest strukturą przetwarzającą smaki, ale też odpowiada za percepcje własnego ciała. Zmiany w jej objętości mogą przyczyniać się do tego, że osoby z anoreksją dostrzegają u siebie nadmiar kilogramów, choć mają niedowagę. Z kolei za duże rozmiary kory oczodołowo-czołowej, która reguluje uczucie sytości, mogą wpływać na to, że osoby cierpiące na jadłowstręt psychiczny unikają jedzenia, a jeśli już po nie sięgają szybciej czują sytość i jedzą mniej niż osoby zdrowe. (PAP)

jjj/ ula/