„Widowisko mimo różnych zawirowań politycznych i ideologicznych, cieszy się wciąż niemałym zainteresowaniem – mówi Janusz Orłowski, który opiekuje się spektaklem na malborskim zamku. Mam nadzieję, że w niedalekiej przyszłości całe widowisko, tak w części artystycznej, jak również i technicznej zostanie wpisane na listę zabytków” – dodaje.
 
Pomysł i scenariusz widowiska powstał w 1978-9  roku w ówczesnym Ministerstwie Kultury. Wzorem dla polskich władz były spektakle typu „światło i dźwięk” realizowane pośród malowniczych zamków nad francuską Loarą.

Spośród wielu zamków i pałaców wybrano Malbork i Wilanów. Do prac związanych z realizacją spektakli przystąpiono z wielkim rozmachem. Zatrudniono najwybitniejszych scenarzystów – m.in. M. Konopkę, reżysera – A. Nardellę oraz wielu wówczas najbardziej znanych aktorów: m.in. Gustawa Holoubka, Romana Wilhelmiego czy Daniela Olbrychskiego.

Sprzęt do iluminacji zakupiono w firmie Philips, natomiast sterowanie całym widowiskiem oparto na urządzeniach wykonanych przez  pracowników z Politechniki Wrocławskiej i magnetofonie studyjnym 16- śladowym firmy 3M. Rozmieszczono 120 różnego typu lamp i reflektorów oraz zastosowano kilometry przewodów sterowniczych, oświetleniowych i głośnikowych. Zainstalowano trzydzieści trzy głośniki – które mają za zadanie przybliżyć słuchaczom dramaturgię i stworzyć jak najlepszą atmosferę na widowisku.

„Obecnie widowisko nadal funkcjonuje w oparciu o technologię sprzed trzech dekad. Wymieniliśmy przede wszystkim sprzęt sterowniczy i system transmisji – z analogowego na cyfrowy. Dotychczas stosowana aparatura jest unikatowa i można śmiało zakwalifikować ją jako zabytek techniki. Najważniejsze jednak, że widowisko nadal cieszy się uznaniem i co roku gromadzi tłumy” – podsumowuje Orłowski.

PAP - Nauka w Polsce, Szymon Zdziebłowski

bsz