Historia i kultura

Historia egipskiej świątyni Totmesa w warszawskim Pałacu Kazimierzowskim

Świątynia Hatszepsut w Deir el-Bahari. Autor: Szymon Zdziebłowski
Świątynia Hatszepsut w Deir el-Bahari. Autor: Szymon Zdziebłowski

<strong>Wyniki ponad 40-letnich prac archeologicznych i rekonstrukcyjnych prowadzonych w egipskiej świątyni Totmesa będzie można oglądać od 15 czerwca w Pałacu Kazimierzowskim w Warszawie. Wystawę &quot;Świątynia Totmesa III w Deir el-Bahari i jej odkrywcy&quot; przygotowało Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej UW.</strong> Jak wyjaśniają organizatorzy, świątynia Totmesa III - położona obok sławnej świątyni Hatszepsut w miejscowości Deir el-Bahari - to jedno z największych odkryć polskiej archeologii w Egipcie.

Polscy archeolodzy rozpoczęli prace w tym miejscu w 1962 roku. Chcieli wówczas zbadać górny odcinek tarasu świątyni królowej Hatszepsut i skalny zasyp zalegający na południe od budowli. Nie przypuszczali, że dokonają jednego z największych odkryć polskiej archeologii. Odnalezienie świątyni wprowadziło istotne zmiany w topografii historycznej Zachodnich Teb - jednego z najważniejszych stanowisk archeologicznych w Egipcie.

Zapisane hieroglifami imiona znajdowane na odłamkach skalnych świadczą, że fundatorem budowli był jeden z największych władców w historii starożytnego Egiptu - Totmes III, bratanek i pasierb królowej Hatszepsut, który panował w latach 1458-1427 p.n.e. Budowla została zniszczona po około czterech wiekach istnienia. Zniszczyła ją lawina bloków skalnych wywołana prawdopodobnie przez trzęsienie ziemi. To, co przetrwało pokrył skalny gruz i piach pustynny.

Spadające skały roztrzaskały kamienne ściany na ponad sto tysięcy kawałków różnej wielkości. Z gruzowiska polscy naukowcy wydobyli również kilkadziesiąt bloków ściennych. Na przysypanych gruzem fragmentach reliefów zachowała się jednak unikalna, barwna dekoracja malarska.

Dzięki mozolnej pracy polskich archeologów, konserwatorów, architektów i egiptologów udało się ułożyć tę gigantyczną, kamienną układankę. Ponad pięć tysięcy elementów sfotografowano w tej samej skali, następnie opracowano potencjalne schematy kompozycji ściennej i możliwe warianty scen. Wyniki tych prac były na tyle obiecujące, że w 1978 roku wznowiono prace badawcze w tym rejonie.

Wiedza na temat świątyni Totmesa jest efektem czterdziestu lat pracy prof. Jadwigi Lipińskiej i jej zespołu. Reaktywowana w 2008 roku ekspedycja pod kierunkiem dr Moniki Dolińskiej dokonuje dalszych prac rekonstrukcyjnych. Świątynia jest więc w dalszym ciągu odkrywana.

Dotychczasowy efekt prac archeologów będzie można zobaczyć na wystawie. Zostanie ona otwarta w poniedziałek, 15 czerwca o godz. 13.00 w Pałacu Kazimierzowskim przy Krakowskim Przedmieściu 26/28. Ekspozycja będzie udostępniona zwiedzającym do 30 czerwca br.

PAP - Nauka w Polsce, Ewelina Krajczyńska

agt/

Fundacja PAP zezwala na bezpłatny przedruk artykułów z Serwisu Nauka w Polsce pod warunkiem mailowego poinformowania nas raz w miesiącu o fakcie korzystania z serwisu oraz podania źródła artykułu. W portalach i serwisach internetowych prosimy o zamieszczenie podlinkowanego adresu: Źródło: naukawpolsce.pl, a w czasopismach adnotacji: Źródło: Serwis Nauka w Polsce - naukawpolsce.pl. Powyższe zezwolenie nie dotyczy: informacji z kategorii "Świat" oraz wszelkich fotografii i materiałów wideo.

Czytaj także

  • Fot. Wikipedia/ domena publiczna

    Ekspert: Koronację Bolesława Chrobrego można porównać do wejścia Polski do UE

  • Rekonstrukcja "skandynawskiego pasa". Z wyjątkiem szklanego paciorka (3), wszystkie artefakty wykonane są z żelaza (fotografia: R. Fortuna; zdjęcie rentgenowskie: A. Jouttijärvi; rysunek: A. Kuzioła)"

    Badania najstarszego cmentarzyska Bornholmu wskazują na kluczową rolę wyspy w epoce żelaza

Przed dodaniem komentarza prosimy o zapoznanie z Regulaminem forum serwisu Nauka w Polsce.

newsletter

Zapraszamy do zapisania się do naszego newslettera