<strong>Białowieskie żubry szukają dla siebie miejsc do życia w nowych okolicach - wynika z obserwacji tych zwierząt prowadzonych za pomocą nadajników przez naukowców z <a href="http://www.zbs.bialowieza.pl/">Zakładu Badania Ssaków Polskiej Akademii Nauk w Białowieży</a></strong>. Żubry migrują między innymi na południowy zachód w kierunku rzeki Bug, do Puszczy Mielnickiej. Naukowcy zaobserwowali, że do Puszczy Mielnickiej wyemigrowało kilka żubrów (6-7 osobników), także w obszarze między puszczami Białowieską a Mielnicką bytuje stado 5-7 żubrów (krowy z cielętami) i 2-3 byki. Coraz więcej żubrów pojawia się na obrzeżach Puszczy Białowieskiej: na północy w okolicach wsi Leśna, Zabrody, Siemianówka. Przez całą zimę na północ od puszczy przebywa stado liczące ponad 40 sztuk.
Żubry migrują, bo stwarza się im do tego warunki - tworzone są nowe miejsca zimowego dokarmiania, rekultywowane są też śródleśne polany - wyjaśnia prowadzący badania dr Rafał Kowalczyk z PAN. Powodem jest też fakt, że w Puszczy Białowieskiej robi się im "za ciasno".
Obecnie stado żubrów po polskiej stronie Puszczy Białowieskiej liczy ponad 450 sztuk. Mimo, że Puszcza Białowieska jest rozległa i dobrze zachowana, to staje się za mała dla takiej populacji żubra - podkreślają naukowcy. Pod stałą obserwacją jest 19 żubrów: 11 z nich ma nadajniki satelitarne, 8 nosi obroże z nadajnikami, do namierzania których używa się odbiorników i anten.
Monitoring żubrów jest jednym z elementów programu Life Przyroda, realizowanego ze środków unijnych, przez Zakład Badania Ssaków, wspólnie z partnerami programu "Kraina żubra - ochrona żubra w Puszczy Białowieskiej". To element większego "Programu Żubr", którego jednym z celów jest działanie na rzecz rozprzestrzeniania się żubrów korytarzami ekologicznymi do sąsiednich puszcz oraz większa naturalizacja gatunku.
Rozleglejszy zasięg występowania to większa szansa na długotrwałą i skuteczniejszą ochronę tych zwierząt.
Rozproszenie stad może dodatkowo sprzyjać zmniejszaniu ryzyka przenoszenia i rozprzestrzeniania się wśród żubrów groźnych chorób i pasożytów.
"Coraz większe rozproszenie dużych stad zimowych jest wynikiem rekultywacji i koszenia puszczańskich łąk, które są świetnym terenem żerowym, szczególnie późnym latem, gdy zmniejsza się dostępność roślinności w lesie, natomiast odrastająca po koszeniu trawa jest doskonałym i obfitym pokarmem" - poinformował Kowalczyk.
Żubry okresowo wychodzą też z puszczy i bytują w terenie rolniczym. "Obecność tych żubrów nie jest zbytnio uciążliwa dla mieszkańców i rolników, choć miejscowo powodują one szkody, np. żerując na oziminach i rzepakach" - ocenia Kowalczyk. KOW
PAP - Nauka w Polsce
bsz
Fundacja PAP zezwala na bezpłatny przedruk artykułów z Serwisu Nauka w Polsce pod warunkiem mailowego poinformowania nas raz w miesiącu o fakcie korzystania z serwisu oraz podania źródła artykułu. W portalach i serwisach internetowych prosimy o zamieszczenie podlinkowanego adresu: Źródło: naukawpolsce.pl, a w czasopismach adnotacji: Źródło: Serwis Nauka w Polsce - naukawpolsce.pl. Powyższe zezwolenie nie dotyczy: informacji z kategorii "Świat" oraz wszelkich fotografii i materiałów wideo.
