Jadąc mazurskimi drogami, zobaczyć można drzewa pocięte, powyrywane z korzeniami. Giną cenione przez Polaków, a także będące przedmiotem zazdrości zagranicznych turystów przepiękne, zacienione aleje klonów, jesionów, lip. W szybkim tempie zamieniają się w łyse, monotonne drogi. Na Warmii nie oszczędza się nawet stuletnich dębów.

W całym województwie, przy drogach administrowanych przez Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad w Olsztynie, ma zostać wyciętych ponad 2,5 tysiąca drzew, w woj. pomorskim na jesieni miało zostać wyciętych ponad tysiąc drzew. Nie sposób oszacować, ile spośród najstarszych, najpiękniejszych drzew zostanie powalonych przy gminnych i powiatowych drogach, gdzie o wycince decyduje starostwo. Nikt nie pyta tu o zgodę przyrodników, gdyż - zgodnie z obowiązującym prawem - nie musi.

W kwietniu 2004 roku sejm Rzeczypospolitej Polskiej uchwalił ustawę o ochronie przyrody, według której decyzje o wycince drzew przy drogach krajowych i wojewódzkich należą do Zarządu Dróg, zaś w przypadku dróg gminnych i powiatowych – starostów, burmistrzów, wójtów i prezydentów miast. Niestety wśród potencjalnych decydentów nie było miejsca dla konserwatora przyrody. Według prawa, każde drzewo, które znajduje się od drogi w odległości mniejszej niż 2,5 metra, może zostać wycięte, gdyż stanowi  zagrożenie dla kierowców.

Zdaniem prezesa warmińskiego Stowarzyszenia Ekologiczno–Artystycznego „Ręką Dzieło" w Jonkowie, Piotra Romanowskiego, argumentem przemawiającym za wycinką drzew przy drogach położonych z dala od szlaków komunikacyjnych nie może być poprawa bezpieczeństwa.

"Dopuszczalna prędkość na wielu z zagrożonych odcinków wynosi często poniżej 40 km/h z uwagi na ukształtowanie terenu (gwałtowne wzniesienia i obniżenia, przydrożne stawy, zakręty). Pozorna poprawa widoczności dzięki wycince spowoduje zwiększenie prędkości przez użytkowników dróg. Grozi to poważnymi wypadkami z udziałem pieszych i rowerzystów" - przestrzega Romanowski.

Również zawodowy kierowca, Adam Milewski obala sens tego argumentu, stwierdzając, że z punktu widzenia bezpieczeństwa, „nie ma różnicy, czy auto uderzy w całe drzewo, czy tylko w pniak”.

Dorota Łepkowska ze Stowarzyszenia Zielona Gmina w Jonkowie podkreśla, że na terenie gminy od kilkunastu lat realizowane są projekty społeczne, edukacyjne i ekologiczne zmierzające do zachowania terenów krajobrazowych, w tym alei przydrożnych i drzew wolno stojących, do wykorzystania ich jako niepowtarzalnego waloru turystycznego regionu tzw. Zielonych Płuc Polski. "Objęcie szczególną ochroną alei przydrożnych jest zatem sprawą niezwykłej wagi" - przekonuje Łepkowska.

PAP – Nauka w Polsce, Marta Stankiewicz

we