Gen o nazwie MUC19, odziedziczony przez rdzennych Amerykanów od denisowian, mógł odgrywać ważną rolę adaptacyjną w trakcie zasiedlania obu Ameryk tysiące lat temu.

Przodkowie rdzennych Amerykanów krzyżowali się z denisowianami będąc jeszcze w Eurazji. W wyniku tych kontaktów odziedziczyli pewien procent denisowiańskich genów, w tym gen MUC19.

Gen MUC19 zaangażowany jest w wytwarzanie białek wchodzących w skład śliny i tworzących śluzową barierę ochronną w układzie oddechowym i pokarmowym. Naukowcy odkryli, że gen, odziedziczony po denisowianach, obecny jest w genomie dzisiejszych Latynosów, jak również w archaicznych szkieletach w obu Amerykach.

Biorąc pod uwagę dużą częstotliwość występowania tej mutacji genetycznej w dzisiejszej populacji, można sądzić, że niosła ona korzyść adaptacyjną jej posiadaczom. Nie jest do końca jasne, jaka to korzyść. Prawdopodobnie chodzi o zwalczanie patogenów, na które natykali się prehistoryczni kolonizatorzy obu Ameryk.

„Z biologicznego punktu widzenia identyfikujemy gen, który wydaje się być korzystny, ale którego funkcję nie do końca jeszcze poznaliśmy” – opisuje współautorka artykułu, Emilia Huerta-Sánchez z Brown University (USA). Jak dodaje, konieczne będą dalsze badania.

Denisowianie stanowili grupę archaicznych ludzi, którzy żyli pomiędzy 300 tys. a 30 tys. lat temu. Nazwa pochodzi od jaskini Denisowa na Syberii, gdzie po raz pierwszy znaleziono denisowiańskie szczątki (kość palca). Kolejne znaleziska pochodzą z Tybetu i Tajwanu. Wcześniejsze badania dowiodły, że geny denisowian obecne są również w genomie Szerpów, pomagając im w życiu na dużych wysokościach. (PAP)

krx/ zan/