Sfery Dysona i pierścienie Dysona to idea z fantastyki naukowej, a także związana z poszukiwaniami innych cywilizacji. Być może we Wszechświecie istnieją na tyle rozwinięte technologicznie cywilizacje, iż są w stanie zbudować struktury wokół swojej gwiazdy, które będą wykorzystywać jej energię w znacznym stopniu.

Koncepcja takich struktur była po raz pierwszy przedstawiona przez Freemana Dysona w 1960 roku i uzyskała nazwę od jego nazwiska. Przykładowo może to być system satelitów czy stacji kosmicznych na kołowych orbitach, zaopatrzonych w odbiorniki energii od gwiazdy.

Inną koncepcją związaną z cywilizacjami kosmicznymi jest skala Kardaszowa, zaproponowana w 1964 roku przez Nikołaja Kardaszowa. Kategoryzuje ona cywilizacje pod względem energii, jakiej potrzebują. Nasza cywilizacja dąży do typu I, czyli wykorzystującej pełne zasoby energii dostępne na planecie. Typ II to cywilizacje wykorzystujące pełną energię emitowaną przez gwiazdę. Tego typu cywilizacje mogą potrzebować budowy pierścieni lub sfer Dysona.

Zespół, którym kieruje Ogetay Kayali z Michigan Technological University, proponuje, aby pod tym kątem zbadać pulsary, analizując ich krzywe zmian blasku. W artykule wskazano, że dotychczasowe analizy skupiały się na wykryciu struktury pierścieniowej jednolicie oświetlonej przez pulsara, głównie w promieniowaniu podczerwonym. W nowym podejściu poddano analizie bardziej skomplikowane krzywe zmian blasku.

Według autorów, być może udałoby się wykryć efekty wynikające z uderzania w pierścień Dysona strumienia promieniowania od pulsara. Jeśli strumień poruszałby się z pozorną prędkością nadświetlną, dla dalekiego obserwatora (czyli nas) mogłyby powstać wielokrotne obrazy na pierścieniu Dysona pojawiające się jednocześnie. Podobne efekty mogą powstać w przypadku pierścieni pyłu wokół pulsara. Efekty te można spróbować wykryć poprzez analizę krzywej zmian blasku.(PAP)

cza/ agt/