O pracach naukowców poinformowała w czwartkowym komunikacie Politechnika Lubelska. Prof. Jerzy Montusiewicz z Katedry Informatyki zwrócił uwagę, że wiele szat liturgicznych sięgających przełomu XVII i XVIII wieku jest niedostępnych dla zwiedzających.

„Dzięki digitalizacji możemy pokazywać te zbiory w świecie wirtualnym. Zaletą tego jest możliwość ich obracania, powiększania czy pomniejszania, co pozwala szerokiemu gronu odbiorców na dostęp do niezwykłych detali” – wyjaśnił.

Powiedział, że cyfryzacja ornatów, tunik i kap wykonywana jest w kilku technologiach: skanowanie laserowe przy pomocy naziemnego skanera laserowego, skanowanie w technologii światła strukturalnego (białego i niebieskiego) przy zastosowaniu fotogrametrii i z wykorzystaniem systemu LIDAR.

„Chodzi o uzyskanie jak najlepszego rezultatu. Na przykład wykorzystanie fotogrametrii, czyli serii zdjęć, pozwala algorytmom zbudować model przestrzenny. Przy jednym ornacie jest to około 500 zdjęć z jednego aparatu, a czasami robimy dwoma” – przekazał prof. Montusiewicz.

Skanowanie, zależnie od technologii, trwa od kilku minut do kilku godzin. Dotychczas pozyskano ponad 80 GB danych, które wymagają obróbki, aby uzyskać cyfrowe modele 3D skanowanych szat i przeprowadzenia wielu analiz porównawczych tych modeli.

Opracowywane szaty liturgiczne pochodzą z Muzeum Archidiecezjalnego Sztuki Religijnej w Lublinie i z Muzeum Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II.

Efekty pracy naukowców będzie można zobaczyć na portalu polskiedziedzictwo3d.pl.(PAP)

Gabriela Bogaczyk

gab/ joz/