Wykonany z drewnianych trocin filtr wyłapuje z wody prawie 100 proc. cząstek mikroplastiku. Mógłby działać zarówno w domach, jak i oczyszczalniach. Wynalazek powstał w Kanadzie.

Każdego roku do oceanów trafia około 14 mln ton plastiku, ale problem zanieczyszczenia dotyczy też wód słodkich. Znaleźliśmy mikroplastik w każdym jeziorze, z którego pobraliśmy próbki - alarmują autorzy międzynarodowego badania z udziałem naukowców z Polski.

Mikro- i nanoplastik jest już wszędzie, choć w największych ilościach występuje w morzach i oceanach. Kolejne ogniwa łańcucha pokarmowego gromadzą te cząstki, aż trafiają one do ludzi. W otoczeniu człowieka istnieje dużo więcej źródeł mikroskopijnych plastikowych cząstek – mówi prof. dr hab. Bożena Bukowska z Katedry Biofizyki Skażeń Środowiska na Uniwersytecie Łódzkim.

Ilość mikroplastiku w przebadanych przez naukowców z Uniwersytetu w Białymstoku 30 mazurskich jeziorach jest ściśle związana ze stopniem urbanizacji linii brzegowej. Mikroplastik wykazano we wszystkich zbadanych jeziorach.

Zespół naukowców z Australii, Bangladeszu i Iranu opracował komputerowy model dynamiki płynów pozwalający na analizę transportu i odkładania się cząsteczek mikroplastiku w górnych drogach oddechowych.

Mapę pokazującą ilość plastikowych odpadów wzdłuż wszystkich rzek i potoków w Ekoregionie Karpat - opracował zespół naukowców z Instytutu Ochrony Przyrody PAN. Badania pomogą w wyborze miejsc oczyszczania rzek albo instalacji infrastruktury do usuwania plastiku.

Cząstki mikroplastiku mogą dostawać się do żywności na każdym etapie jej produkcji produkcji. Nie wiadomo, jakie są skutki dla zdrowia - zauważają naukowcy z Australii.

Japońscy eksperci opracowali metodę sprawdzania wieku mikroplastiku zalegającego w oceanach. Ten pływający na pełnym morzu ma od 1 do 3 lat, a przybrzeżny – od 0 do 5 lat - twierdzą.

Eksperymenty na zwierzętach pokazują, że plastikowe mikrocząstki potrafią pokonać barierę krew-mózg. Mogą tam nasilać zapalenia i prawdopodobnie zwiększać ryzyko chorób neurodegeneracyjnych.