W rozmowie z madryckim dziennikiem "El Mundo" autorzy badań wyjaśnili, że szczyt potęgi El Argar przypadł na 2000 r. p.n.e., a wielkością nie dorównywało iberyjskiemu miastu żadne inne w Europie.

"Jedyne na świecie podobnej wielkości miasto mogło występować tylko w Mezopotamii" - twierdzą członkowie zespołu archeologów kierowanego przez Vicente Lullę z Wydziału Prehistorii Uniwersytetu Autonomicznego w Barcelonie (UAB).

Ruiny położonego w gminie Pliego miasta, którego pozostałości znajdują się m.in. na złożu archeologicznym La Almolaya, dowodzą, że uległo ono szybkiemu upadkowi. Nastąpił on około 1550 r. p.n.e.

"Z El Argar nie pozostało nic, nawet żadne idee" - podsumowują archeolodzy z zespołu Lulli. Odnotowują też, że społeczeństwo El Argar wykazywało się dużym zaawansowaniem technologicznym, a także szybko zmieniającymi zwyczajami.

Według archeologów El Argar, któremu podlegały tereny o wielkości dzisiejszego terytorium Belgii, było miastem-państwem silnie shierachizowanym o sukcesywnie kurczącej się elicie.

Wraz z rozwojem El Argar jego elity stawały się bogatsze, a zarazem bardziej despotyczne, co ostatecznie doprowadziło do poszerzenia sfery ubóstwa. Obejmowała ona w schyłkowej fazie około 40 proc. mieszkańców miasta.

Naukowcy zauważyli, że wraz z rozwojem El Argar zmieniały się na jego terenie upodobania żywnościowe, np. groch i fasola były stopniowo wypierane przez zboża, głównie jęczmień.

Według autorów badania zagadką pozostaje powód, dla którego mieszkańcy El Argar porzucili model egalitarnego społeczeństwa epoki żelaza na rzecz bogatego, choć niesprawiedliwego społeczeństwa klasowego.

Badanie ekipy hiszpańskich archeologów zostało uhonorowane tegoroczną Krajową Nagrodą Archeologii i Paleontologii przyznawaną przez Fundację Palarq.

Marcin Zatyka (PAP)

zat/ zan/