W okresie kredowym, ok. 105 mln lat temu, nie było jeszcze pszczół i motyli, a większość ziemskiego ekosystemu zdominowana była przez niekwitnące rośliny nagonasienne.

Międzynarodowy zespół naukowców odkrył w bursztynie okaz z okresu kredowego. Bursztyn pochodzi z Kantabrii w Hiszpanii. We wnętrzu bursztynu znajduje się prehistoryczna muszka, która żywiła się nektarem i zapylała rośliny nagonasienne.

Rośliny na różne sposoby starają się zwabić zapylające je owady, na przykład produkując słodki, odżywczy nektar. W ten sposób rośliny i owady tworzą symbiotyczną relację, która odgrywa ważną rolę w utrzymaniu stabilności lądowego ekosystemu.

Oprócz pszczół i podobnych im gatunków najważniejszymi obecnie zapylaczami są motyle, chrząszcze, muchy i wciornastki. Jednak krajobraz epoki kredowej zdominowany był przez rośliny nagonasienne, a głównym czynnikiem zapylania był wiatr.

W najnowszym artykule naukowcy opisują dwa gatunki muszek, należących do rodziny Zhangsolvidae, która wymarła w czasach dinozaurów. Muszki wyposażone były w długie, wyspecjalizowane trąbki. Jeden z owadów miał ziarenka pyłku rośliny z wymarłego rzędu Bennettitales, reprezentującego nagonasienne.

Naukowcy zbadali pod mikroskopem elektronowym wewnętrzną strukturę trąbki owada. Zdaniem naukowców, owad pobierał pyłek w podobny sposób, jak robią o dziś kolibry, podlatując do rośliny i zatrzymując się w powietrzu dzięki szybkiemu ruchowi skrzydeł.

Okaz pochodzi z czasów, kiedy w ziemskim ekosystemie zaczęły dominować rośliny okrytonasienne. Zdaniem naukowców, w tym czasie niektóre owady zapylające mogły „przerzucić się” z roślin nagonasiennych na okrytonasienne.(PAP)

krx/ agt/