Jak wyjaśnił Lorenzo Diaz-Mataix, wchodzący w skład międzynarodowego zespołu kierowanego przez amerykańskiego neurologa Josepha LeDouxa, traumy psychiczne pojawiają się w efekcie długotrwałego wspomnienia o nieprzyjemnych zdarzeniach. W większości przypadków powiązane są one z występowaniem strachu.

"Za utrzymywanie tych wspomnień odpowiedzialne jest ciało migdałowate. To w nim przechowywane są w ciągu wielu lat wspomnienia o przykrych doświadczeniach. Gromadzenie ich w mózgu pozwala człowiekowi wypracować mechanizmy obronne, takie jak np. poczucie strachu" - powiedział hiszpański naukowiec.

Diaz-Mataix poinformował, że z badań nowojorskiego zespołu prof. Josepha LeDouxa wynika, że strach zanika w przypadku pojawienia się anomalii w funkcjonowaniu ciała migdałowatego mózgu. Ujawnił, że w ustaleniu mechanizmów powstawania strachu pomógł studiowany od 2010 r. przypadek 44-letniej kobiety z rzadką, genetyczną wadą tego narządu, uniemożliwiającą jego aktywność.

"Kobieta ta nie potrafiła odczuwać strachu. Bezowocne były próby wywoływania go za pośrednictwem emisji filmów grozy, czy umieszczania pacjentki w pokoju z jadowitymi pająkami i wężami. Nie bała się nawet podczas napaści w opustoszałym nocą parku" - powiedział Diaz-Mataix.

Hiszpański naukowiec wyjaśnił, że w efekcie badania stwierdzono, iż po silnym wstrząsie emocjonalnym wywołanym np. udziałem w katastrofie czy akcie gwałtu, neurony ciała migdałowatego mózgu mogą być ze sobą połączone impulsami elektrycznymi przez wiele lat. Odnotował, że na bazie tej więzi utrzymuje się w mózgu traumatyczne wspomnienie.

Diaz-Mataix ujawnił, że brak strachu w efekcie złego funkcjonowania ciała migdałowatego potwierdziło też przeprowadzone przez nowojorski zespół badanie na szczurach. Zwierzęta podzielono na dwie grupy oddziałując na nie głośnym dźwiękiem.

"Gryzonie z uszkodzonym ciałem migdałowatym zachowywały się bardzo spokojnie i nie były w stanie zapamiętać groźnego hałasu. Tymczasem zdrowe okazy próbowały uciekać w popłochu w trakcie emisji sygnału" - dodał.

Uczony poinformował, że dzięki zastosowaniu optogenetyki możliwe było obserwowanie na żywo impulsów elektrycznych w ciele migdałowatym u szczurów przerażonych hałasem. Interakcje między neuronami widoczne były jako wiązki światła.

Ciało migdałowate, które stanowi element układu limbicznego, zlokalizowane jest między biegunem skroniowym półkuli mózgu a rogiem dolnym komory bocznej. Zawdzięcza swoją nazwę kształtowi przypominającemu migdał. Narząd ten występuje tylko u ssaków. (PAP)

zat/ krf