Lekki stres może działać na dziecko stymulująco, ale nadmierny i chroniczny, taki jak zaniedbanie, przemoc czy bieda, wywiera toksyczny wpływ i może pozostawić trwałe ślady w mózgu.

Takie stresujące czynniki we wczesnym wieku mogą zmieniać te obszary w rozwijającym się mózgu dziecka, które odpowiedzialne są za uczenie się, pamięć oraz przetwarzanie stresu i emocji – dowodzą naukowcy z University of Wisconsin-Madison (USA). Te zmiany mogą z kolei wywierać wpływ na zachowanie, zdrowie, zatrudnienie czy nawet wybór partnera życiowego.

„Nie rozumieliśmy tak naprawdę, dlaczego rzeczy, które dzieją się, gdy mamy dwa, trzy, cztery lata, zostają w nas i wywierają trwały wpływ” - opisuje członek zespołu, psycholog Seth Pollak.

Jak dodaje, za stresem wczesnego dzieciństwa mogą iść depresja, lęki, choroby serca, rak czy brak sukcesu szkolnego i zawodowego.

Naukowcy badali 128 dzieci w wieku około 12 lat, które doświadczały fizycznej przemocy, zaniedbania lub pochodziły z gospodarstw o niskim statusie socjoekonomicznym.

Naukowcy przeprowadzali szczegółowe wywiady z dziećmi oraz ich opiekunami, dokumentując problemy z zachowaniem. Badali również mózgi dzieci, koncentrując się na obrazach hipokampu i ciała migdałowatego, które odpowiedzialne są za przetwarzanie emocji i stresu. Obrazy te porównywano ze zdjęciami mózgu dzieci pochodzących z domów klasy średniej. O dzieciach tych wiadomo było, że nie były maltretowane.

Z pomiarów wynikło, że dzieci, które doświadczyły któregoś z typów stresu (przemoc, zaniedbanie, bieda), miały mniejsze ciała migdałowate, niż dzieci, które nie miały takich doświadczeń. Podobnie było z hipokampem w przypadku przemocy i biedy. (PAP)

krx/ mrt/