Wiek młodzieńczy ma krytyczne znaczenie dla zdrowia psychicznego – 75 proc. zaburzeń rozwija się przed ukończeniem 24. roku życia. Jak dotąd nie udawało się jednak przewidzieć, u kogo one wystąpią. Na przykład na rozwój depresji mogą wpływać zarówno czynniki genetyczne, jak i sposób odżywiania, uboczne skutki działania leków czy przygnebiające wydarzenia.

Specjaliści z Cambridge opracowali metodę oceny ryzyka wystąpienia depresji na podstawie ankiety oraz pomiaru poziomu kortyzolu we krwi. Jak wykazały badania przeprowadzone na 1858 nastolatkach, na zwiększone zagrożenie depresją wskazują podwyższony poziom kortyzolu, poczucie osamotnienia, bycia nieszczęśliwym i niekochanym. Osoby mające wszystkie te objawy były 14-krotnie bardziej skłonne do depresji niż szczęśliwe i z niskim poziomem kortyzolu.

Zdaniem twórców możliwe jest prowadzenie badań przesiewowych wykrywających skłonność do depresji w podobny sposób, jak w przypadku ryzyka chorób serca. Jednak obecna metoda to dopiero pierwszy krok, zwłaszcza, że dotychczasowe próby pozwoliły trafnie przewidzieć ryzyko tylko w przypadku chłopców.

Mniej więcej, co szósty chłopiec został zakwalifikowany do kategorii podwyższonego ryzyka. U połowy z nich w ciągu trwających trzy lata badań rozpoznano kliniczną depresję.

Chociaż kobiety są dwa razy bardziej narażone na depresję od mężczyzn, w ich przypadku metoda nie zdała egzaminu. Niektórzy eksperci oceniają, że ma to związek z naturalnie podwyższonym u kobiet poziomem kortyzolu.

Autorzy badań mają nadzieję, że w przyszłości da się skutecznie oceniać ryzyko depresji i zawczasu otaczać opieką zagrożone nią osoby.(PAP)

pmw/ krf/