Jak to możliwe, że na jednym obszarze w tym samym czasie mogły egzystować różne gatunki dużych roślinożernych dinozaurów – to pytanie zadał sobie dr Jordan Mallon, paleontolog z Canadian Museum of Nature.

Mallon postanowił odpowiedzieć na to pytanie, analizując budowę około 100 czaszek dinozaurów różnych gatunków, odnalezionych w Dinosaur Park Formation w kanadyjskim stanie Alberta. Wyniki badań ukazały się w najnowszym numerze pisma „Public Library of Science ONE”.

Badacz wziął pod uwagę 12 cech anatomicznych, które wiążą się z rodzajem pożywienia, m.in. głębokość żuchwy, kąt ustawienia dziobu, osadzenie mięśni i zębów.

Okazuje się, że te duże roślinożerne dinozaury (każdy ważący co najmniej tonę) mogły specjalizować się w różnych typach pokarmu roślinnego, na co wskazuje odmienna budowa ich czaszek.

A zatem różne gatunki dużych roślinożerców mogły jednocześnie żerować na tym samym terytorium, ponieważ faktycznie zajmowały odrębne nisze ekologiczne.

Dinosaur Park Formation datuje się pomiędzy 76,5 a 75 mln lat. W tym miejscu znaleziono około 20 gatunków dużych roślinożerców z okresu późnej kredy. Spośród nich sześć gatunków mogło koegzystować ze sobą w tym samym czasie i miejscu. Wśród nich znajdowały się ankylozaury (opancerzone dinozaury wielkości czołgu), dwa rodzaje hadrozaurów i dwa rodzaje ceratopsidów (dinozaury rogate).

Dla przykładu, ankylozaury prawdopodobnie były wyspecjalizowane w zjadaniu paproci. Ich głowy znajdowały się nisko nad ziemią, a dzioby umożliwiały im efektywne zjadanie dużej ilości roślin o względnie niskiej wartości odżywczej. Jednak w ich obrębie znajdowała się grupa nodosaurydów, które przypuszczalnie potrafiły zjadać twardsze pożywienie. Z kolei ceratopsydy żywiły się średniej wysokości krzewami, a wyższe hadrozaury – częściami roślin znajdujących się wyżej.(PAP)

krx/ agt/