Wiecznie zielona jemioła uważana jest za symbol życia, płodności i romantyczności, popularny zwłaszcza dzięki zwyczajowi świątecznego całowania pod nią. Natomiast ekolodzy przez długie lata uważali jemiołę za uciążliwego pasożyta, wysysającego z drzew substancje odżywcze. Jednak australijscy naukowcy wykazali, że jemioła nie tylko bierze, ale i daje – mimo raczej rzadkiego występowania ma kluczowe znaczenie dla leśnych ekosystemów, bioróżnorodności oraz stanu zdrowia poszczególnych gatunków.

Eksperyment dotyczył porównania różnorodności gatunków w trzech typach leśnego środowiska: z jemiołą, bez jemioły oraz takim, z którego jemiołę usunięto. Po trzech latach na obszarach leśnych z jemiołą zamieszkał nowy gatunek ptaka, natomiast las bez jemioły nie wykazał zmian. Z kolei z lasów sztucznie pozbawionych jemioły zniknęła aż jedna trzecia gatunków zwierząt.

Autorzy badań sugerują, że zawsze zielona jemioła zapewnia różnym gatunkom zarówno pokarm, jak i pożywienie. Większość drzew traci liście jesienią, podczas gdy jemioła wytwarza je i zrzuca także zimą, wiosną i latem. Porośnięte liśćmi kuliste jemioły zapewniają ptakom bezpieczne miejsce na gniazdo, gdy wszystkie gałęzie są nagie. Opadłe liście jemioły są bardzo odżywcze, bo pasożyt nie musi oszczędzać energii, z łatwością czerpanej od żywiciela. Pozwala to przeżyć owadom i innym zwierzętom żywiącym się opadłymi liśćmi, gdy brak innych źródeł pokarmu. (PAP)

pmw/