Nauka w Polsce: Komu może być potrzebny biometryczny terminal układu żył?

Karol Szacki: Terminal przeznaczony jest do rejestracji czasu pracy i kontroli dostępu. Można powiesić go na wejściu lub wyjściu do firmy i rejestrować przychodzących pracowników. Popularne obecnie systemy rejestrują karty zbliżeniowe, które każdy pracownik przeciąga przez czytnik. Problem w tym, że identyfikujemy wówczas nie człowieka, tylko kartę. Pracownicy mogą nadużywać zaufania pracodawcy. Po prostu oszukują...

NwP: Może się mylą?

KSz: Oczywiście. I tak każdego dnia mylą się za kilku kolegów (śmiech)

NwP: Odpowiedzią na ten problem są systemy biometryczne, choćby takie na linie papilarne czy źrenicę oka. Po co zatem nowe rozwiązania? Czy wasz system jest lepszy, tańszy, czy po prostu inny?

KSz: Rozwój polega na tym, żeby systemy były coraz bardziej niezawodne, a identyfikacja jak najbardziej jednoznaczna i pewna.

NwP: Czy może być coś bardziej pewnego niż odcisk palca?

KSz: Tak. Żyły! Ponieważ linie papilarne łatwo skopiować. Wyobraźmy sobie, że ktoś trzyma szklankę. Możemy z niej zdjąć linie papilarne i stworzyć sztuczny palec, który potem przykłada się do czytnika. Oczywiście to nie jest łatwe do wykonania, ale jak najbardziej realne.

Układ żył dłoni bardzo trudno podrobić, ponieważ nigdzie nie zostawiamy ich śladów, nie są widoczne - widać je dopiero po podświetleniu światłem podczerwonym. Na tej zasadzie działa nasz czytnik.

Wewnętrzna część dłoni zostaje podświetlona, a następnie wykonywana jest fotografia w podczerwieni. Na podstawie przekształcenia cyfrowego dokonywana jest identyfikacja. Układ żył człowieka nie zmienia się w okresie życia człowieka tylko z nim rośnie. Różni się lewa od prawej dłoni, nawet bliźnięta jednojajowe mają różne układy żył, chociaż mogą mieć jednakowe linie papilarne.

Z liniami papilarnymi jest dodatkowy problem. Kilka parę procent osób nie jest w stanie zarejestrować się w popularnych systemach, gdyż ma zniszczone palce, łuszczycę lub w starszym wieku słabszą kondycję skóry. Dopóki płynie krew - nasz system jest niezawodny.

NwP: Czy IMMVein powstał na zlecenie przemysłu, czy dopiero będziecie szukać partnera do jego wdrożenia?

KSz: To jest prototyp, a odbiorców będziemy szukać wśród naszych dotychczasowych klientów. Instytut Maszyn Matematycznych ma swoje instalacje w budynkach na Lotnisku Okęcie w Warszawie, w tajnych kancelariach kancelarii prawnych - w miejscach, gdzie niezbędna jest pewna identyfikacja. To nasi potencjalni partnerzy w komercjalizacji terminalu.

NwP: Jak chronicie to rozwiązanie?

KSz: My wykonujemy system i sprzedajemy go z naszym oprogramowaniem, wykorzystując urządzenia innych firm. Nie jesteśmy właścicielem patentu na głowicę, jesteśmy autorami systemu. Staramy się przy tym mieć coraz lepsze czytniki. Gotowe głowice skanujące żyły wykonują dwie znaczące japońskie firmy.

Warto zaznaczyć, że nie jest sztuką zrobić głowicę, która odczytuje żyły, tylko system z oprogramowaniem do rejestracji czasu pracy. Instytut Maszyn Matematycznych pierwszy wdraża ten system jako polski produkt, serwisowany w Polsce. Perspektywy komercjalizacji są realne.

NwP: Dziękuję za rozmowę.KOL

PAP - Nauka w Polsce

agt/bsz