Kontrolerzy misji SMART z Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA) aplauzem powitali tę wiadomość. W chwilę później w centrum w Darmstadt pokazano obraz zarejestrowany w obserwatorium na Hawajach, na którym widać jaskrawe światło - efekt zderzenia. Jak przewidywano, w chwili zderzenia z Księżycem sonda miała prędkość 7200 km/h.

SMART-1 został wyniesiony na orbitę okołoziemską przez rakietę Ariene-5 we wrześniu 2003 roku. Po orbicie Księżyca zaczął krążyć od listopada 2004 roku.

Solar Electric Primary Propulsion, wyposażony w silnik elektryczny , miał przetestować przydatność takiego silnika do następnych większych misji kosmicznych ESA, takich jak BepiColombo, której celem będą badania Merkurego.

Sonda - sześcian o bokach długości około jednego metra - wykonała w sumie 332 obiegi dookoła Srebrnego Globu, przemierzając łącznie ponad milion kilometrów. W lutym 2005 roku ESA zdecydowała się na przedłużenie czasu trwania misji do sierpnia 2006.

Pozostając na orbicie Księżyca SMART-1 badał jego powierzchnię, wykonując miniaturowym aparatem zdjęcia o wysokiej rozdzielczości. Przesyłał ok. 1000 zdjęć na tydzień.

Dane zebrane przez SMART-1 pomogą naukowcom zrozumieć, jak powstał Księżyc, a zwłaszcza sprawdzić hipotezę, że stało się to na skutek kolizji ciała kosmicznego z Ziemią.

Program naukowy ESA zawiera trzy typy misji: kluczowe o dużym budżecie, średniej wielkości i ostatnio wprowadzone tanie misje. Ten ostatni typ nazywany jest Small Missions for Advanced Research in Technology (SMART). Jego głównym celem jest testowanie w przestrzeni kosmicznej technologii, które mogą być potem wykorzystane w dużych projektach. CYK

PAP - Nauka w Polsce
reo