Nagrodę wręcza Polskie Towarzystwo Historyczne – Oddział w Krakowie i Wydział Historyczny Uniwersytetu Jagiellońskiego. Przyznawana jest corocznie, naprzemiennie autorom polskim lub zagranicznym. W tym roku przypadała edycja międzynarodowa.

Dziekan Wydziału Historycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego, prof. Stanisław Sroka, podczas piątkowej uroczystości zaznaczył, że wyróżnienie jest wręczane co roku w okolicy 13 grudnia. W ten sposób honoruje się datę urodzin jednego z patronów – Henryka Wereszyckiego.

– Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego, Wacław Felczak i Henryk Wereszycki, to przykłady uczonych o wielkim etosie i wierności złożonej niegdyś przysiędze doktorskiej. W czasach najtrudniejszych dla nauk historycznych w Polsce potrafili stworzyć atmosferę dla uprawiania nauki bez ideologii – podkreślił prof. Stanisław Sroka. Dodał, że obaj byli znakomitymi badaczami Europy Środkowej XIX i XX wieku, a prof. Felczaka spośród środkowoeuropejskich narodów szczególnie interesowały Węgry.

W tym roku do konkursu zgłoszono 21 książek, m.in. z Czech, Ukrainy, Bułgarii, Chorwacji, Serbii, Rumunii, Ukrainy i Niemiec.

Nagrodę główną otrzymał czeski badacz Pavel Dvořák za wydaną w Pradze w ub. r. książkę poświęconą Edvardowi Benešowi pt. „Apoštol demokracie: Československo a mytický obraz Edvarda Beneše”. To analiza mitu czeskiego polityka, w której autor podejmuje m.in. kwestie wpływu mitu Beneša na czeskie społeczeństwo.

Nagrodę honorową przyznano bułgarskiemu historykowi Stefanowi Deczewowi, autorowi pracy o narodzinach Bułgarii pt. "Syedinenijeto sreszczu zadkulisijeto. Politika i pamet (1885-1998)", która ukazała się w tym roku w Płowdiwie.

Nagroda im. Wacława Felczaka i Henryka Wereszyckiego została ustanowiona w 2001 roku przez Polskie Towarzystwo Historyczne – Oddział w Krakowie i Wydział Historyczny UJ. Przyznawana jest za publikacje historyczne poświęcone Europie Środkowej, dopuszczając zarówno rozprawy i dysertacje naukowe, jak i eseje, książki popularnohistoryczne i komiksy.

Wacław Felczak był badaczem historii Węgier, Europy Środkowej i Słowiańszczyzny południowej w XIX i XX wieku. Podczas II wojny światowej z ramienia Rządu RP na uchodźctwie m.in. organizował i nadzorował placówkę łączności między Warszawą a Budapesztem.

Henryk Wereszycki to wybitny znawca dziejów Polski porozbiorowej, historii dyplomacji europejskiej w XIX wieku, a przede wszystkim monarchii habsburskiej. Walczył w I wojnie światowej oraz wojnie polsko-bolszewickiej. Obaj patroni nagrody pozostawili po sobie liczne monografie i syntezy.(PAP)

juka/ aszw/