Bolesław Chrobry miał w chwili zgonu około 58 lat, trwał 33. rok jego panowania. W podobnym wieku zmarł jego ojciec, Mieszko. Ale potomkowie Chrobrego żyli krócej: syn Mieszko II około 44 lat, a wnuk Kazimierz Odnowiciel – 42 lata.

Chrobry zmarł w Poznaniu i najpewniej tam został pochowany w katedralnym kościele na Ostrowie Tumskim. W katedrze znajdują się podziemia z domniemanymi pozostałościami grobowców Mieszka I i Bolesława Chrobrego, a także Złota Kaplica, w której mają spoczywać ich prochy. W murach świątyni spoczęło trzech królów i pięciu książąt najstarszej polskiej dynastii. Znajdują się tam także groby biskupów i arcybiskupów poznańskich.

Chrobry był księciem Polski od 992 r. Był pierwszym koronowanym władcą Polski. Pochodził z dynastii Piastów. Był synem Mieszka I, księcia Polski, i Dobrawy, czeskiej księżniczki, co pozwoliło mu w latach 1003-04 być także księciem Czech jako Bolesław IV. Pozostawił swoim następcom rozległe terytorialnie państwo o obszarze około 250 tys. km kw. Zasięg terytorialny państwa rozszerzył m.in. o Grody Czerwieńskie na wschodzie, Łużyce na zachodzie i Pomorze na północy. Zorganizował zjazd gnieźnieński w 1000 r., w którym wziął udział cesarz niemiecki Otton III. Uczynił Polskę ważnym państwem europejskim, a także umocnił niezależność polskiego Kościoła - za zgodą papieża Sylwestra II cesarz przyznał Polsce własną archidiecezję, której siedzibą było Gniezno.

Koronę po Chrobrym odziedziczył jego syn i następca Mieszko II i niedługo później, w tym samym lub następnym roku, koronował się na króla.

Prof. Jerzy Strzelczyk, biograf Chrobrego, w książce „Władcy Polski. Historia na nowo opowiedziana” Mirosława Maciorowskiego i Beaty Maciejewskiej, tak podsumował dorobek pierwszego polskiego króla: „Bolesław jak równy z równym walczył z Henrykiem II, władcą teoretycznie o wiele potężniejszym. Z poprzednim cesarzem Ottonem III się zaprzyjaźnił. Wywalczył metropolię. No i pierwszy zdobył królewską koronę. W polskiej tradycji przydomek +Wielki+ został nadany z górą trzy stulecia później Kazimierzowi, ale i Bolesław niekiedy był tak nazywany. Utrwalił się jednak jako Chrobry, czyli dzielny. Nie da się jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie, czy był najwybitniejszym władcą, ale na pewno był potrzebny w momencie historycznym, w którym rządził. Jeśli wielkość mierzyć trwałością podbojów, to Chrobry jednak się nie broni, bo ani Czechy, ani Ruś nie pozostały w polskich rękach. To Mieszko I stworzył strukturę polityczną, która okazała się trwała, skoro obecne państwo przypomina to, które zostawił Bolesławowi. Chrobry jednak wzmocnił ten wciąż nieustabilizowany system polityczny. Wyrugował tendencje separatystyczne – lokalne, plemienne. Musiał być przy tym zdecydowany, nie mógł się cackać. Archeolodzy odnaleźli ślady grodów, które kwitły, a potem zostały spalone i nie były odbudowywane – to ślady jakichś trudnych dziś do zdefiniowania antagonizmów lokalnych”.

irk/ miś/