Faza całkowitego zaćmienia trwała nieco ponad godzinę i była najlepiej widoczna na większości terytorium Kanady, Stanów Zjednoczonych, Meksyku, Ameryki Środkowej i zachodniej części Ameryki Południowej (bez Urugwaju, Paragwaju i większości Brazylii).

Całkowite zaćmienie Księżyca ma miejsce, kiedy jest on w pełni i znajdzie się w jednej linii ze Słońcem i Ziemią w jej tzw. stożku cienia. Światło słoneczne dociera co prawda do tarczy Księżyca, ale wcześniej przechodzi przez atmosferę Ziemi, w której ulega rozproszeniu. W efekcie dociera do niego tylko czerwona część widma i stąd wrażenie czerwonego, krwistego Księżyca.

Naukowcy podkreślają, że im więcej jest chmur i pyłu w ziemskiej atmosferze, tym bardziej intensywna czerwień Księżyca. Zjawisko jest podobne do tego, co obserwujemy na Ziemi o wschodzie lub zachodzie Słońca.

Całkowite zaćmienie Księżyca obserwowane na zachodniej półkuli w nocy z czwartku na piątek było pierwszym od dwóch lat, które mogli obserwować jej mieszkańcy. Kolejne w tym roku nastąpi w nocy z 7 na 8 września i najlepiej będzie widoczne na obszarze od Uralu i wschodnich wybrzeży Afryki po środkową Australię i Japonię oraz od Syberii po Antarktydę.

Ponadto w tym roku dwukrotnie będzie też miało miejsce częściowe zaćmienia Słońca - 29 marca widoczne zwłaszcza z Arktyki, Grenlandii i północnej Kanady oraz 21 września - widoczne na południu Pacyfiku, częściowo w Antarktydzie i Nowej Zelandii. (PAP)

piu/ ap/