Kości denisowian, znalezione w jednej z jaskiń w Tybecie, położonej trzy tys. 280 m n.p.m., świadczą o tym, że prehistoryczni ludzie, reprezentanci wymarłego dzisiaj gatunku, żyli tam przez 160 tys. lat.

Denisowianie reprezentowali gatunek siostrzany w stosunku do Homo sapiens i neandertalczyków. Przez pewien czas przedstawiciele tych gatunków stykali się ze sobą, a nawet krzyżowali.

Naukowcy z międzynarodowego zespołu analizowali ponad dwa i pół tys. szczątków kostnych z jaskini Baishiya Karst, którą zamieszkiwali denisowianie. Z badań wynika, że gatunek potrafił przetrwać zmienne warunki klimatyczne, w tym zlodowacenie, jakie panowały na Wyżynie Tybetańskiej pomiędzy 200 tys. a 40 tys. lat temu.

Denisowianie polowali na różne gatunki zwierząt, oprawiając zdobycz w jaskini. Analizy kolagenu, białka występującego w kościach, pomogły naukowcom zidentyfikować upolowane gatunki. Były to m.in. dzikie jaki, nahury górskie, zwane także niebieskimi owcami, koniowate, włochate nosorożce i hieny, a także mniejsze zwierzęta, takie jak ptaki.

Z kości wydobywano pożywny szpik, jak również używano ich jako narzędzi.

W warstwie datowanej na 48 tys.-32 tys. lat odkryto żebro denisowianina, co oznacza, że w tym czasie zamieszkiwali oni jaskinię. Wtedy to nasi przodkowie, ludzie anatomicznie tacy jak my, dokonywali ekspansji na obszarze Eurazji.

Więcej tutaj.  (PAP)

krx/ agt/