Emma Glenfield to uczennica trzeciej klasy szkoły podstawowej, która mieszka w małej wiosce w Górach Błękitnych – pasmie górskim w Nowej Południowej Walii w Australii. Na co dzień prowadzi dziennik. Zaczęła od prostego pytania o sroki i niemal przez przypadek przeprowadziła nowatorskie badania naukowe.

Któregoś dnia, gdy obserwowała mieszkającą w pobliżu szkoły srokę, nazywaną Panem Swoopsalotem, terroryzującą uczniów, nauczycieli i rodziców, zafrapowało ją pytanie: „Dlaczego sroki atakują z góry? Kogo atakują i gdzie celują?” Nauczyciel Emmy, Luke Carr, pomyślał, że te pytania będą doskonałym materiałem na projekt matematyczny.

Emma rozpoczęła więc badania terenowe. Zaczęła od gimnazjum Blue Mountains – terytorium Pana Swoopsalota. Obserwowała ludzi, których zaatakował i nagrywała te ataki. Analiza nagrań wykazała, że osoby atakowane przez Swoopsalota były zwykle mężczyznami wysokiego wzrostu, o cienkich lub przerzedzonych włosach.

Z pomocą mamy, Kristy Glenfield, Emma przygotowała ankietę internetową i wydrukowała ulotki z kodem QR, a następnie poszła do lokalnego parku i poprosiła nieznajomych o jej wypełnienie. Zapytała także uczniów i nauczycieli w swojej szkole.

Zadała respondentom pytanie, ile mają lat, ile mają wzrostu, jaką mają fryzurę, ile ważą i czy odnieśli obrażenia w wyniku napaści ptaka. Kwestionariusz wypełniło 150 uczniów i nauczycieli, ale na tym się nie skończyło. W internetowej ankiecie wzięło udział ponad 30 000 osób z całego świata.

Mając osiem lat i nie znając jeszcze Excela, Emma zaprezentowała swoje dane za pomocą klocków Lego. Wyniki potwierdziły jej hipotezę – częściej atakowani są mężczyźni z mniejszą ilością włosów.

W ankiecie Emmy poproszono również respondentów o ocenę srok w zaproponowanej skali. Jak się okazało, wszyscy kochają te ptaki. „Ludzie, którzy zostali zaatakowani i zranieni, zaatakowani bez odniesienia obrażeń czy nigdy nie byli atakowani, kochają sroki” – wskazała autorka badań.

Eksperci od zachowań ptaków zwracają uwagę, że nikt dotąd nie badał związku pomiędzy atakami srok a wyglądem napastowanych. Co więcej, profesjonalne badania ornitologiczne zwykle nie przyciągają aż tylu uczestników. Próba jest wyjątkowo duża, co nadaje wynikom wiarygodność.

Za zachętą nauczyciela, Emma wzięła udział w konkursie NSW Investigating with Mathematics i w swojej kategorii wiekowej pokonała uczniów z całej Australii.

Mama Emmy chciałaby, aby inne dzieci odkryły, co je pasjonuje i poczuły się zachęcone do podążania za tymi pasjami. „Jednym z łatwych sposobów zachęcenia dzieci do tego rodzaju pracy jest prowadzenie dziennika” – powiedziała pani Glenfield. „To okazja, aby porozmawiać z dziećmi o tym, co jest interesujące i o czym moglibyśmy dowiedzieć się więcej”.(PAP)

Autor: Paweł Wernicki

pmw/ bar/