W tym roku misja przeprowadziła wstępne badania powierzchniowe na czterech stanowiskach osadniczych oraz pięciu grobowych w górskiej dolinie w sąsiedztwie wsi Bilt i Al–‘Ayn. Zespół archeologów pod kierownictwem prof. Piotra Bielińskiego z Instytutu Archeologii UW, który jest kierownikiem prac, odkrył tam jeszcze dwa nieznane dotąd stanowiska, oba o charakterze osadniczym.

W kolejnych latach archeolodzy planują rozpoznać cmentarzysko z okresu kultury Hafit (początek III tysiąclecia p.n.e.) z kamiennymi grobowcami wieżowymi. Kolejnym obiektem badań będzie duże założenie z I tysiąclecia p.n.e., którego funkcji na razie nie udało się ustalić. Prace będą też prowadzone na pobliskim stanowisku prahistorycznym. „Nasze tegoroczne znaleziska sugerują, że mamy do czynienia z osadą neolitu prerolniczego, co jest bardzo rzadkim zjawiskiem na Bliskim Wschodzie” – przekonuje prof. Bieliński.

Rejon Qumayrah, który jest przedmiotem badań, obejmuje kilka dolin górskich – dotąd nie został rozpoznany pod względem archeologicznym w sposób kompleksowy. Jak wyjaśnia prof. Piotr Bieliński, obszar ten zainteresował naukowców z tego względu, że znajdowały się tam źródła eksploatowanej od tysiącleci miedzi – najważniejszego bogactwa kopalnego Omanu. Poprzez doliny górskie wiódł w starożytności i średniowieczu szlak handlowy, łączący wnętrze krainy z wybrzeżem zatok: Perskiej i Omańskiej. Tymi szlakami ówcześni mieszkańcy dzisiejszego Omanu transportowali na wybrzeże zarówno przetopione bloki miedzi, jak też gotowe wyroby, takie jak broń, naczynia czy ozdoby. Eksportowane były one głównie do Mezopotamii, gdzie znajdowane są między innymi w grobach królów sumeryjskich (III tysiąclecie p.n.e.).

Projekt badawczy w rejonie Qumayrah prowadzony jest wspólnie przez omański Departament Wykopalisk i Studiów Archeologicznych i Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej UW. Tegoroczny rekonesans to wstęp do programu badań terenowych zaplanowanych na lata 2016–2018.

PAP - Nauka w Polsce

szz/ agt/