Naukowcy z Uniwersytetu Teksańskiego w Austin (USA) po raz pierwszy wykazali, że można odczytać zmiany epigenetyczne w prehistorycznym ludzkim DNA. Interpretacja tych zmian pozwoli zrozumieć, w jaki sposób takie czynniki środowiska, jak choroby czy głód, kształtowały dawne ludzkie populacje.

Epigenetyka zajmuje się wpływem czynników środowiska na włączanie lub wyłączanie genów w obrębie DNA. Tego rodzaju zmiany mogą pozostawać przez całe życie, mogą również pojawiać się lub zanikać w odpowiedzi na czynniki środowiska, takie jak dieta, choroby czy klimat.

Niektóre z tych modyfikacji przekazywane są potomstwu. Naukowcy z Uniwersytetu Teksańskiego odkryli takie zmiany, badając liczne próbki ludzkich kości sprzed setek i tysięcy lat.

„Poprzez śledzenie epigenetycznych znaczników, możemy lepiej zrozumieć, w jaki sposób geny aktywizowały się podczas życia danej osoby i w jaki sposób różne środowiskowe czynniki kształtowały cechy fizyczne i zdrowie w trakcie pokoleń” - opisuje główny autor badań, antropolog Rick Smith z UT.

Naukowcy badali zmianę epigenetyczną znaną jako metylacja cytozyny. Badania prowadzono m.in. na 30 ludzkich szczątkach z pięciu stanowisk archeologicznych w Ameryce Pn. Niektóre pochodziły sprzed kilkuset lat, inne nawet sprzed kilku tysięcy.

W badaniach z powodzeniem zastosowano metodę, zwaną sekwencjonowaniem wodorosiarczanowym, stosowaną dotąd do sekwencjonowania współczesnego DNA. Wielu naukowców uważało, że nie da się jej zastosować do dawnego DNA ze względu na jego fragmentację.

Wcześniej prowadzono badania epigenetyczne np. na ludziach, którzy podczas drugiej wojny światowej, w wieku płodowym, doświadczyli głodu. Okazało się, że w ich DNA można było zaobserwować zmiany w zakresie diety, wzrostu i metabolizmu. Inne badania wskazują, że znaczniki epigenetyczne mogą być powiązane z większym ryzykiem wystąpienia raka.(PAP)

krx/ krf/