Niestety znaleziska nie zdokumentowali archeolodzy. Niecodziennego odkrycia dokonali żołnierze w czasie prac ziemnych pod mostem na rzece Białusza. Znalezisko przekazano do muzeum. Na wyposażenie jeźdźca składały się również gotycka ostroga, noże, żelazne części uprzęży, miecz (z końca XIV/początku XV wieku). Zbioru znalezisk dopełniały dwa topory, z których jeden eksponowany jest na obecnej wystawie. Może być zarówno okazem bojowym, jak i ciesielskim - podobnych używać mogli także bednarze, rzeźnicy lub kaci.

„We wczesnym średniowieczu topory były, ze względu na skuteczność, podstawowym orężem polskich wojów. Uderzenie przeciwnika w głowę zarówno ostrzem, jak i obuchem czyniło go niezdolnym do walki. Były też symbolem ich stanu, są bowiem często znajdowane w grobach mężczyzn” – wyjaśnia Radosław Liwoch, autor scenariusza wystawy.

Jak czytamy w informacji przekazanej przez muzealników, w późnym średniowieczu topory stały się bronią głównie plebejskiej piechoty, ponieważ były dostępne i można było ich użyć w boju bez specjalnych ćwiczeń. Przydawały się również w pracach obozowych i wznoszeniu mostów, które to czynności wykonywała właśnie piechota.

„Jednak bez wątpienia posługiwali się nimi także jeźdźcy. Przykładami są rycerze biorący udział w bitwie pod Grunwaldem, którzy w bezpośrednim starciu walczyli toporami” – zaznacza Liwoch.

Topory używały również… kobiety. Jednym z nich posłużyła się nawet młoda polska władczyni Jadwiga Andegaweńska, która rąbała we frustracji drzwi na zamku wawelskim, chcąc dostać się do oczekującego jej w Krakowie Wilhelma Habsburga.

PAP - Nauka w Polsce

szz/ tot/