O tym, że sprawność fizyczna to jeden z kluczy do zdrowia mózgu i psychiki, wiadomo od długiego czasu. Jednak, jak zwracają uwagę specjaliści z organizacji non-profit Outride, z zaangażowaniem młodych osób w sport jest nie najlepiej.

Naukowcy z tej organizacji sprawdzili, jak zmienia się zdrowie psychiczne nastolatków po uczestnictwie w programie opartym na zajęciach z wykorzystaniem rowerów.

„Udział w programie edukacyjnym dotyczącym jazdy na rowerze, w szkole, podczas pandemii Covid-19 wiązał się ze zwiększeniem dobrostanu psychospołecznego uczniów szkół średnich w Stanach Zjednoczonych” – mówi dr Esther Walker, dyrektorka ds. badań w Outride.

„Naprawdę budujące było widzieć tak pozytywną reakcję uczniów na program z zakresu wychowania fizycznego skoncentrowany na jeździe na rowerze” - mówi Fletcher Dementyev, jeden z naukowców, pracujący na Uniwersytecie Loma Linda i pierwszy autor badania opublikowanego w czasopiśmie „Frontiers in Sports and Active Living”.

Jak wyjaśniają autorzy, program o nazwie Riding for Focus (R4F) miał na celu wyposażenie uczniów w podstawową wiedzę i doświadczenie związane z jazdą na rowerze, tak aby mogli jeździć bezpiecznie i z większą pewnością siebie.

„Rower może być wykorzystywany do rekreacji, rywalizacji sportowej i transportu. Dlatego uczniowie nie tylko uczestniczą w aktywności poprawiającej ich zdrowie i dobre samopoczucie, ale również w takiej, która umożliwia im odkrywanie świata” - podkreśla dr Sean Wilson, współautor badania.

W projekcie wzięło udział ponad 1200 uczniów szkół średnich w wieku od 11 do 14 lat.

Przed i po jeździe na rowerze wypełniali oni ankiety, które obejmowały różne aspekty dobrostanu i funkcjonowania psychicznego. Badacze sprawdzili też wpływ czynników socjalnych.

„Skoncentrowaliśmy się na kilku kluczowych czynnikach ryzyka wpływających na zdrowie psychiczne i dobrostan uczniów szkół średnich w wieku średnim, w Stanach Zjednoczonych, w tym na statusie społeczno-ekonomicznym, płci i rasie” – informuje dr Wilson.

Oceny względnego ryzyka wskazywały, że mężczyźni, biali uczniowie oraz pochodzący z rodzin o wysokim statusie społeczno-ekonomicznym mieli dodatkowo zmniejszone względne ryzyko zaburzeń psychospołecznych po interwencji.

Jednocześnie, choć dobrostan uczennic znacznie się poprawił, chłopcy, po zakończeniu programu wciąż mieli wyższe wyniki dobrostanu w porównaniu do dziewcząt.

Zaobserwowano również istotną poprawę stanu uczniów o innym niż biały kolorze skóry.

Wynik ten zgadza się z badaniami, według których programy aktywności fizycznej mogą pozytywnie wpływać na dobrostan psychospołeczny mniejszości etnicznych, szczególnie tych pochodzących z rodzin o niskich dochodach.

„Chociaż udział w programie z pewnością może pozytywnie przyczynić się do codziennego życia jednostki, ostatecznie, aby zobaczyć poprawę na dużą skalę, konieczne są szersze zmiany systemowe, redukcja nierówności w dostępie do jedzenia, opieki zdrowotnej, bezpiecznego środowiska i nie tylko” – mówi dr Walker.

Naukowcy zwracają uwagę na pewne ograniczenie badania. Dotyczyło ono miejskiej populacji, więc młode osoby mieszkające na wsi mogłyby zareagować inaczej. (PAP)

Marek Matacz

mat/ agt/