Postać humanoidalna z kijem w ręku ma ok. 5 m długości, ryba z otwartym pyskiem - 19 m, ptak - 17 m. Największy geoglif przedstawia parę nóg, być może ptasich, i mierzy aż 78 m.

W nowym badaniu, opisanym na łamach Journal of Archaeological Science, japońscy naukowcy z Yamagata University wykorzystali technikę tzw. głębokiego uczenia (deep learning - DL).

Zadaniem algorytmu było efektywne identyfikowanie podobnych wzorów w już znanych i w nowych geoglifach. "Zauważyliśmy, że AI potrafi w ciągu roku zrobić to, co siłami wyłącznie ludzkimi udałoby się nam zrobić w ponad 20 lat" - zwrócił uwagę Masato Sakai, profesor antropologii kulturowej i archeologii andyjskiej na uniwersytecie Yamagata.

Japońscy naukowcy prowadzą badania na kamienistej pustyni Pampa w Peru od 2004 r. Zbadali już obszar ponad 390 km2. Wykorzystywali jak dotąd obrazowanie satelitarne, fotografię lotniczą, pomiary lidarowe (oświetlanie celu światłem laserowym i pomiar odbicia za pomocą czujnika), fotografię z użyciem dronów.

Analiza zebranych danych tradycyjnymi metodami okazała się jednak niezwykle czasochłonna. Aby przezwyciężyć te trudności, wykorzystali techniki głębokiego uczenia, umożliwiające dużo szybszą analizę obrazów.

Geoglify Indian Nazca zostały po raz pierwszy odkryte w latach 20. XX w. W latach 40. zauważono, że układają się one w figury zwierząt, kształty geometryczne i linearne. Szacuje się, że najstarsze z nich powstały nawet 400 lat p.n.e.

Od lat wysuwane są różne hipotezy dotyczące ich powstania. Uważano, że mogły mieć charakter religijny albo być związane z obserwacjami astronomicznymi. Według niektórych badaczy mogły mieć ścisły związek ze źródłami wody i systemem nawadniającym; według innych - ich układ może odzwierciedlać dawne szlaki handlowe lub bieżnie, na których rozgrywano zawody sportowe.(PAP)

Magdalena Barcz

bar/ agt/