We wczesnośredniowiecznej Danii bobrowe futro było oznaką prestiżu – uważają naukowcy z zespołu kierowanego przez Luise Ørsted Brandt z Uniwersytetu Kopenhaskiego.

Źródła pisane wspominają, że futra stanowiły ważny element majątku w Danii z czasów Wikingów (ok. 800-1050 r.). Niestety, rzadko się zdarza, żeby futra przetrwały do naszych czasów na stanowiskach archeologicznych, dlatego niewiele jest bezpośrednich świadectw na ten temat.

Wcześniejsze badania mikroskopowe resztek futer nie zawsze dostarczały wiarygodnych wniosków.

W ramach najnowszych badań Brandt i jej zespół analizowali szczątki zwierzęcych skór z sześciu pochówków osób o wysokim statusie społecznym. Groby datowano na X w. Wprawdzie wskutek procesów obróbki skór nie zachowało się DNA, udało się jednak zidentyfikować pewne białka.

Okazało się, że umieszczone w grobowcach artefakty związane z życiem codziennym, np. akcesoria skórzane, wykonane zostały ze skór zwierząt udomowionych, ubrania zaś ze skór zwierząt dzikich, w tym łasic, wiewiórek i bobrów.

Z badań wynika, że futra w dobie wikingów były oznaką zamożności i prestiżu. Należy przy tym pamiętać, że bobry nie są zwierzętami występującymi w Danii, ich futra były zatem importowane.

„W epoce wikingów noszenie egzotycznych futer było niemal na pewno oznaką zamożności i statusu społecznego, podobnie jak w dzisiaj noszenie najmodniejszych ubrań” – podsumowują autorzy.

Więcej: https://journals.plos.org/plosone/ (PAP)

krx/ ekr/