Naukowcy odkryli, że wilki rekolonizujące niziny środkowej Europy mają równie wysoką różnorodność genów związanych z działaniem układu odpornościowego, jak osobniki z populacji bałtyckiej i karpackiej. Ta cecha może im pomóc w walce z chorobami.
Wilki były bezlitośnie tępione przez stulecia. W Polsce objęto je ochroną dopiero w 1998 roku. Od tego czasu drapieżniki te powróciły do swoich dawnych ostoi w lasach w całym kraju. Wilki w środowisku naturalnym narażone są na ataki wielu chorobotwórczych wirusów, bakterii i pasożytów. Chroni je przed nimi układ odpornościowy, którego działanie zależy w dużej mierze od odpowiedniego zestawu genów. Im wyższa jest różnorodność tych genów w populacji, tym bardziej jest ona odporna na patogeny.
Naukowcy z Wydziału Biologii Uniwersytetu Warszawskiego we współpracy z badaczami ze Stowarzyszenia dla Natury „Wilk”, Wydziału Biologii Uniwersytetu Gdańskiego, Instytutu Ochrony Przyrody PAN, Instytutu Biologii Ssaków PAN, Słowackiej Agencji Ochrony Przyrody i Uniwersytetu Karola w Pradze zbadali, jak w populacjach wilków zamieszkujących środkową Europę kształtuje się różnorodność genów ważnych dla funkcjonowania ich układu odpornościowego. Specjaliści zbadali trzy geny MHC-DLA związane z działaniem głównego układu zgodności tkankowej oraz cztery geny TLR kodujące receptory toll-podobne odgrywające kluczową rolę we wrodzonej odpowiedzi odpornościowej organizmów. Wyniki ich badań ukazały się właśnie na łamach czasopisma naukowego „Diversity and Distributions”.
"W naszych badaniach wykazaliśmy wysoki poziom zmienności genów związanych z odpornością u wilków pochodzących zarówno z populacji bałtyckiej i karpackiej, jak i będącej w trakcie ekspansji populacji środkowoeuropejskiej" – relacjonuje autorka publikacji, dr hab. Agnieszka Kloch z Zakładu Ekologii, Instytutu Biologii Funkcjonalnej i Ekologii, Wydziału Biologii UW, cytowana w informacji prasowej przesłanej PAP. - "Podobnie wysoką różnorodność genów MHC obserwowano wcześniej u wilków z pogranicza Finlandii i Rosji, a znacznie niższą zmienność wykazano w izolowanych przed długi czas populacjach tego gatunku zamieszkujących południową Europę".
"Wyniki naszych badań są dobrą informacją z punktu widzenia ochrony wilków. Większa różnorodność genów MHC i TLR z pewnością ułatwia tym drapieżnikom walkę z różnorodnymi patogenami, a co za tym idzie - pomaga w dalszym rozwoju populacji" – mówi współautor publikacji dr hab. Robert Mysłajek z Zakładu Ekologii Wydziału Biologii UW.
Wysoka różnorodność immunogenów u wilków zamieszkujących środkową Europę wyjaśnia zapewne po części ich duży sukces w rekolonizacji terenów, na których zostały wcześniej wytępione. W ostatnim dwudziestoleciu wilki pochodzące z Polski zasiedliły dużą część Niemiec, dotarły także do Belgii, Holandii, Danii i Luksemburga. Choć różnorodność genetyczna wilków we wszystkich trzech populacjach obecnych w Polsce jest wysoka, widoczne są jednak różnice w ich parametrach demograficznych. Na przykład nasze wcześniejsze badania wykazały większą przeżywalność szczeniąt w wilczych grupach rodzinnych w populacji środkowoeuropejskiej – zauważa współautorka publikacji dr hab. Sabina Nowak ze Stowarzyszenia dla Natury „Wilk”. Dlatego potrzebne są dalsze badania nad czynnikami wpływającymi na funkcjonowanie populacji tych drapieżników w zdominowanych przez ludzi krajobrazach środkowej Europy – uzupełnia badaczka.
Badania nad różnorodnością genetyczną u wilków sfinansowano z grantów przyznanych przez FNP i NCN.
Nauka w Polsce - PAP
zan/
Fundacja PAP zezwala na bezpłatny przedruk artykułów z Serwisu Nauka w Polsce pod warunkiem mailowego poinformowania nas raz w miesiącu o fakcie korzystania z serwisu oraz podania źródła artykułu. W portalach i serwisach internetowych prosimy o zamieszczenie podlinkowanego adresu: Źródło: naukawpolsce.pl, a w czasopismach adnotacji: Źródło: Serwis Nauka w Polsce - naukawpolsce.pl. Powyższe zezwolenie nie dotyczy: informacji z kategorii "Świat" oraz wszelkich fotografii i materiałów wideo.
