Naukowcy na łamach naukowego pisma “Geoarcheology” wykazali, że zabezpieczone na terenie Turcji fragmenty akweduktu pozwalają przypuszczać, że budowla transportująca wodę do dzisiejszego Stambułu miała na terenie miasta dwa osobne kanały, sporadycznie krzyżujące się ze sobą.

Dzięki istnieniu dwóch kanałów akwedukt mógł transportować stale wodę, pomimo tego, że w jednym z tuneli odbywało się czyszczenie dna. Kiedy drugi z kanałów stawał się brudny czynność tę powtarzano, wyłączając z użytkowania drugą nitkę akweduktu.

Uczestniczący w studium geolog z Uniwersytetu w Mainz Cees Passchier wyjaśnił, że “rozwiązanie posiadania dwukanałowego systemu” transportu wody było kosztowne, ale pozwalało utrzymać czystą wodę w mieście.

Autorzy badania oszacowali, że akwedukt posiadał biegnące obok siebie dwa kanały na odcinku około 50 km. W sumie budowla rozciągała się na obszarze o długości ponad 500 km.

Zakończona w 373 r. budowa akweduktu, podczas rządów cesarza rzymskiego Walensa, rozpoczęła się prawdopodobnie z rozkazu cesarza Konstantyna I Wielkiego. Budowla zwana po turecku Bozdogan Kemeri zachowała się tylko w kilku częściach Stambułu.

Według historyków, którzy nie mają pewności co do trasy akweduktu, na terenie Stambułu biegł on prawdopodobnie wzdłuż Złotego Rogu, zatoki Bosforu, oddzielającej starożytny Konstantynopol od położonej na północnym brzegu dzielnicy Galata. (PAP)

zat/ ekr/