W czasach tzw. wielkich odkryć geograficznych i później Europejczycy byli sprawcami rozległych epidemii, które zdziesiątkowały populację obu Ameryk, wywołanych takimi chorobami jak ospa, żółta febra, grypa i wiele innych, na które rdzenni mieszkańcy Ameryki nie mieli odporności.

Jednym ze skutków wielkich epidemii w Amerykach był rozwój handlu niewolnikami, przywożonymi z Czarnej Afryki. W koloniach na Karaibach i na kontynencie brakowało bowiem rąk do pracy na plantacjach i w kopalniach wskutek wyludnienia wywołanego chorobami.

Natomiast według najbardziej popularnej hipotezy z Ameryki przywleczono kiłę, na którą z kolei mieszkańcy Ameryki wytworzyli odporność, natomiast w Europie zaczęła ona szerzyć spustoszenie w XV-XVIII w.

Kiła, choroba rozprzestrzeniana droga płciową, do dzisiaj stanowi problem epidemiologiczny, mimo nowoczesnych metod terapii. Szacuje się, że w ostatnich dekadach krętkiem bladym, bakterią wywołującą kiłę, zaraziło się ponad 10 mln ludzi na całym świecie.

Okazuje się jednak, że kiła mogła występować w Europie jeszcze przed wyprawami Kolumba. Najnowsze badania, prowadzone przez zespół z Uniwersytetu w Zurichu (Szwajcaria), dowodzą, że Europejczycy mogli zarażać się kiłą przed piętnastym stuleciem.

Co więcej, odkryto również niestwierdzany obecnie patogen, powodujący podobną chorobę do kiły. Z badań genetycznych wynika, że mógł on wyewoluować ponad dwa i pół tys. lat wcześniej.

W ramach najnowszych badań naukowcy odnaleźli ślady kilku odmian krętków bladych na stanowiskach archeologicznych w Finlandii, Estonii i w Holandii. Datowane są one na XV-XVIII stulecie, niemniej ich różnorodność genetyczna sugeruje, że mogły współistnieć w Europie już wcześniej, by potem „spotkać się” z krętkami przywleczonymi z Ameryki w organizmach ludzi, którzy zakażali się kilka razy.

Występowanie kiły na północnych krańcach Europy również sugeruje jej możliwy endemiczny charakter.

Więcej: https://www.media.uzh.ch/en/Press-Releases/2020/Syphilis.html (PAP)

krx/ zan/