Opublikowane w „Nature Communications” wyniki nowego badania pokazują, że zaobserwowane przyspieszenia w ruchu lodowców na Półwyspie Antarktycznym pokrywają się z okresami największego topnienia śniegu i lodu na powierzchni tych lodowców.

Roztopowe wody przenikają przez lód do podłoża lodowca, działając jak „smar” i ułatwiając przesuwanie lodu po podłożu w stronę morza – dowiedli badacze z brytyjskiego Uniwersytetu Sheffield.

Niektóre z lodowców przemieszczały się przez kilka do kilkunastu dni nawet 100 proc. szybciej niż średnia (do 400 m rocznie). Takie „skoki” mają miejsce kilkakrotnie w roku, dodają naukowcy.

”Bezpośrednia zależność między topnieniem powierzchni i tempem przepływu lodu jest dobrze udokumentowana w innych regionach świata, ale to pierwszy raz, gdy potwierdzono ten związek na Antarktydzie” – mówi Pete Tuckett, główny autor odkrycia.

Naukowcy prognozują, że lodowce Półwyspu Antarktycznego ostatecznie powtórzą los tych na Grenlandii i Alasce, gdzie wody roztopowe kontrolują wielkość i rozkład czasowy przepływów lodu w skali roku i sezonu.

W miarę dalszego wzrostu temperatur na Antarktydzie, topniało będzie coraz więcej lodu i na coraz większej powierzchni. Zjawisko to nie jest jednak wystarczająco brane pod uwagę przy szacowaniu tempa, w jakim lodowce przesuwają się ku morzu, ostrzegają naukowcy.

Są zdania, że wpływ topnienia lodowców na ich ruch należy jak najszybciej uwzględnić w modelach stosowanych do prognozowania przyszłej masy antarktycznego lodu oraz jego wkładu w podnoszenie poziomu mórz na świecie.

”To kluczowe, by ten czynnik włączono do modelowania przyszłego poziomu mórz, byśmy mogli przygotować się na świat z mniejszą liczbą mniejszych lodowców” – mówi dr Jeremy Ely, który brał udział w badaniu.

Na potrzeby badania naukowcy korzystali ze zdjęć i danych satelitarnych z regionu oraz z modeli lokalnego klimatu.

Publikację można znaleźć tutaj.  (PAP)

dwo/ agt/