Niedźwiedzie brunatne i wilki szare często dzielą ze sobą terytorium i rywalizują na co dzień o pożywienie. „Choć współistnienie drapieżników na jednym obszarze jest czymś często spotykanym w przyrodzie, niewiele wiemy o tym, w jaki sposób obecność niedźwiedzi wpływa na wilczą populację i ilość upolowanej przez nią zwierzyny” – mówi biolożka z Uniwersytetu Stanowego Utah, Aimee Tallian.

Tallian jest główną autorką publikacji w „Proceedings of the Royal Society B” na temat rywalizacji między tymi dwoma gatunkami w Parku Narodowym Yellowstone i na terenach północnej Europy.

Dotychczas uważano, że na terenach zamieszkałych przez niedźwiedzie wilki polują częściej, żeby zrekompensować sobie przechwycone przez silniejszego sąsiada zdobycze. Tallian wraz z kolegami z USA i Skandynawii zaobserwowali jednak zupełnie przeciwny efekt: w obecności niedźwiedzi wilki zabijały mniej zwierząt - czytamy w serwisie EurekAlert.

Biolodzy nie są jednak pewni, dlaczego tak się dzieje. Podejrzewają, że wilki - w przeciwieństwie do rysia czy pumy - nie odpuszczają szybko upolowanych przez siebie ofiar, gdy na miejscu zjawiają się niedźwiedzie i wymuszają na słabszych od nich drapieżnikach dostęp do padliny. Wataha nie wyrusza na nowe polowanie, ale może czaić się w pobliżu nawet kilka dni, czekając na swoją kolej „przy stole”.

Według innej teorii wilki zabijają rzadziej, bo znalezienie ofiary po prostu zajmuje im więcej czasu. Wiosną i latem, gdy młode łoszaki stają się łatwym celem dla polujących drapieżników, pierwszeństwo uzurpują sobie niedźwiedzie. Wilki muszą zadowolić się tym, co pozostawią groźniejsi rywale.

Prawdopodobnie oba te zjawiska wpływają na zaobserwowaną zależność, przypuszcza Tallian i już planuje dalsze badania. Relacje między najaktywniejszymi drapieżnikami mają ogromne znaczenie zarówno dla ich populacji, jak i dla gatunków, na które polują, a więc również dla równowagi całego ekosystemu - podkreśla badaczka. (PAP)

dwo/ agt/