Ponieważ antybiotykooporne bakterie w warunkach laboratoryjnych rozmnażają się wolniej od zwykłych, do niedawna naukowcy uważali, że odporność na działanie antybiotyków ma swoją cenę - wiąże się z pogorszeniem innych możliwości życiowych. Jednak nowe badania wskazują, że tak nie jest. Jak bowiem inaczej wytłumaczyć ogólnoświatowe rozpowszechnienie opornych szczepów?

David Skurnik i jego koledzy z Harvard Medical School w Bostonie (Massachusetts, USA) przeprowadzili badania na myszach, mających kontakt z różnymi szczepami bakterii Pseudomonas aeruginosa. Bakteria ta wywołuje różnego rodzaju infekcje, zwłaszcza u osób z obniżoną odpornością.

Niektóre ze szczepów miały mutacje dające odporność na działanie antybiotyków. Jak się okazało, szczepy te lepiej kolonizowały płuca myszy i łatwiej im było przeżyć w tym środowisku. Także lekooporne przecinkowce cholery oraz powodujące zakażenia szpitalne Acinetobacter baumannii łatwiej zakażały myszy czy króliki niż przedstawiciele szczepów wrażliwych na antybiotyki.

Dotychczasowe próby zapobiegania powstawaniu lekooporności koncentrowały się na ograniczaniu nadużywania antybiotyków. Specjaliści wychodzili z założenia, że da to nieodpornym - w domyśle silniejszym – bakteriom szansę na wyparcie ze środowiska słabszych jakoby bakterii antybiotykoopornych.

Skurnik ostrzega, że jeśli odporne bakterie są silniejsze, ograniczanie stosowania antybiotyków nie przyczyni się do zmniejszenia istniejącego już zagrożenia. Jego zdaniem trzeba się skoncentrować na opracowaniu nowych metod walki z bakteriami. Zamiast leków, które po prostu zabijają mikroby, skuteczniejsze mogą być terapie wykorzystujące działanie układu odpornościowego - na przykład przeciwciała czy szczepionki. (PAP)

pmw/ agt/