Naukowcy z Royal Veterinary College wykorzystali do badań stado 14 ibisów grzywiastych (Geronticus eremita), wychowanych przez austriackich przyrodników i przyuczonych do podążania za motolotnią. Podczas najnowszych badań ptaki zostały wyposażone w czujniki rejestrujące ich położenie, prędkość i kierunek lotu, a także każde uderzenie skrzydeł.

Okazało się, że podczas lotu ibisy nie tylko przyjmują optymalną pozycję w pobliżu końcówki skrzydła poprzedzającego ptaka, dzięki czemu wykorzystują wytwarzaną przez niego siłę nośną, ale także potrafią zsynchronizować uderzenia skrzydeł, aby uzyskać jak największy efekt.

Wcześniejsze eksperymenty dotyczące pelikanów dostarczyły pierwszych danych związanych z możliwościami oszczędzania energii. Okazało się, że gdy ptaki latają w kluczu, ich serca biją wolniej niż przy indywidualnym locie. Dokładna znajomość zjawisk zachodzących w kluczu ptaków może być wykorzystana np. w przypadku formacji samolotów czy dronów, które dzięki odpowiednim czujnikom latałyby w szyku dającym największe korzyści energetyczne.

Gdy skrzydła ptaków przemieszczają się w powietrzu, ustawione są nieco pod kątem. W rezultacie powietrze przepływa szybciej nad skrzydłem niż pod nim. Ciśnienie pod skrzydłem jest wyższe niż nad nim – powstaje siła nośna.

Machanie skrzydłami tworzy też dodatkową siłę skierowaną do przodu i w górę – siłę ciągu, która pozwala przezwyciężyć ciężar ptaka i opór powietrza. Gdy ptak lecący na czele klucza porusza skrzydłami w dół, wokół nich tworzy się wir powietrza, które początkowo opada, by potem się podnosić. Kolejny ptak stara się lecieć tak, aby trafiał na unoszące się powietrze, a ruch jego własnych skrzydeł podążał za wznoszącym się powietrzem. (PAP)

pmw/ mrt/