Badanie opisane w magazynie "PLOS ONE" wykazuje, że to, co można uważać za "freudowskie pomyłki", może być po prostu błędem w procesie wydobywania informacji w mózgu. "Skoro mylenie imion potęgowane jest przez ich podobieństwo i przez podobieństwo fizyczne dzieci, nie powinno się rozpatrywać tego jako pomyłek freudowskich czy jako faworyzowania jednej z pociech" - podkreśliła współautorka badania prof. psychologii Zenzi Griffin.

Badacze przeprowadzili ankietę internetową wśród 334 respondentów posiadających rodzeństwo. Uczestnicy mieli ocenić swoje i rodzeństwa podobieństwo w wyglądzie i osobowości, a także wskazać, jak często ich rodzice mylili się zwracając się do nich po imieniu.

Okazało się, że uczestnicy, którzy dzielili z rodzeństwem początek imienia (np. Jamie/Jason) lub końcówkę (np. Amanda/Samantha), deklarowali, że ich rodzice częściej nazywali ich niewłaściwym imieniem, niż osoby, u których takie podobieństwo nie występowało. Dotyczyło to głównie młodszego rodzeństwa, zbliżonego wiekiem, tej samej płci. Większość uczestników, która nie deklarowała takich pomyłek, to pierworodni, co jest najpewniej związane z tym, że ich imiona były częściej używane - zakładają badacze.

121 respondentów raportowało, że często byli nazywani imionami innych członków rodziny. 20 twierdziło, że mylono ich imię z domowym pupilem. Według Griffin wskazuje to, jak czynniki społeczne i sytuacyjne wpływają na wydobywanie informacji o imionach w mózgu rodziców. "Takie pomyłki pokazują status zwierząt w rodzinie" - zauważa. (PAP)

mrt/ agt/