Kierujący badaniem Nick Stewart za pośrednictwem internetu przeanalizował przypadki 375 osób należących do trzech określonych grup: osoby będące członkami chórów i czynnie się w nich udzielające, osoby lubiące śpiewać, ale w pojedynkę, i osoby będące członkami drużyn sportowych. Badacza interesowało, jak uczestnicy określają swoje samopoczucie, zadowolenie z życia itp.

Okazało się, że choć we wszystkich trzech grupach poziom zadowolenia z życia był dość wysoki, to jednak osoby śpiewające w chórach zgłaszały znacznie lepsze samopoczucie niż osoby śpiewające „solowo” i nieco lepsze niż zrzeszeni w drużynach sportowcy.

Członkowie chórów dużą wagę przywiązywali do swoich zgrupowań, czuli się mocno zżyci z innymi śpiewakami. Określali chóry jako „jednoczące” i „będące ważną częścią życia”. Sportowy o swoich drużynach wypowiadali się o wiele „chłodniej”.

Jak mówi Nick Stewart, już kilka wcześniejszych badań sugerowało, że przynależność do chórów może być czynnikiem wpływającym pozytywnie na postrzeganie rzeczywistości i poprawiającym samopoczucie. „Jednak do tej pory nikt nie wiedział, dlaczego wspólne śpiewanie ma na ludzi taki wpływ” - wyjaśnia.

„Nasze wyniki pokazują, że może to być efektem silnego poczucia przynależności, jakie zapewnia tworzenie muzyki za pomocą kilku odrębnych głosów, które w pewnym momencie stają się jednością - mówi Stewart. - Chcemy przeprowadzić dalsze badania, żeby sprawdzić, czy nie tylko śpiewanie, ale także wspólne poruszanie się i oddychanie w tym samym rytmie, w podobny sposób wpływa na poprawę samopoczucia i zadowolenie z życia”. (PAP)

kap/ agt/