Opozycją astronomowie nazywają takie ustawienie planety zewnętrznej, w którym świeci ona dokładnie po przeciwnej stronie nieba niż Słońce. Taka konfiguracja zawsze stwarza bardzo dobre warunki do obserwacji ciała będącego w opozycji. Znajduje się ono bowiem najwyżej nad horyzontem w okolicach północy, przez co jego obserwacje są najłatwiejsze. Dodatkowo jego odległość od Ziemi jest najmniejsza, a przez to blask największy.

28 kwietnia o godzinie 10.27 naszego czasu w opozycji znajdzie się najdalsza planeta Układu Słonecznego znana starożytnym czyli Saturn. To stworzy bardzo dobre warunki do jego obserwacji.

W tym momencie odległość Ziemi od Saturna wyniesie 8,82 jednostki astronomicznej (czyli 1 miliard 319 milionów kilometrów), a jego tarcza osiągnie rozmiar 18,9 sekundy łuku. Blask planety dojdzie do wartości 0,7 magnitudo, a więc będzie ona świecić niewiele słabiej od najjaśniejszych gwiazd na niebie.

Planeta z pierścieniami świeci obecnie na granicy konstelacji Wagi i Panny. Najlepiej widać ją w okolicach północy, kiedy to góruje na wysokości 25 stopni nad południowym horyzontem. Do jej obserwacji warto użyć lunety lub teleskopu. Powiększenie na poziomie 20-30 razy umożliwi podziwianie widoku wyraźnej tarczy planety otoczonej pierścieniami oraz pozwoli dojrzeć najjaśniejsze księżyce Saturna.

Oczywiście jeśli jest to możliwe, do obserwacji warto wykorzystać większe teleskopy, które dają możliwość stosowania powiększeń na poziomie 100-300 razy. Zastosowanie dużych powiększeń, połączonych z dużą średnicą obiektywu czy zwierciadła, pozwala zobaczyć zalążki struktury pierścieni Saturna z przerwami Cassiniego i Encke\'go na czele.

PAP - Nauka w Polsce

aol/ krf/ ula/