Brytyjskie badania objęły 157 pacjentów University College Hospital w Londynie. Po trzech miesiącach od zakończenia leczenia aż u 55 proc. osób, które przebywały na oddziale intensywnej terapii (zwanym także oddziałem intensywnej opieki medycznej - OIOM) stwierdzono zaburzenia. Depresję rozpoznano u 46 proc., lęki u 44 proc., zespół stresu pourazowego u 27 proc. Ryzyko wystąpienia takich zaburzeń rosło wraz z czasem trwania terapii.

Jak twierdzą specjaliści, długo utrzymującym się zaburzeniom mogą sprzyjać niektóre podawane w takich sytuacjach leki (na przykład obniżające ciśnienie tętnicze), zwłaszcza w połączeniu ze szpitalnym stresem. W sytuacji bezpośredniego zagrożenia życia stosuje się wszystko, co może pomóc, nie przejmując się skutkami ubocznymi. Jeśli daną osobę udaje się uratować, musi radzić sobie z ewentualnymi następstwami leczenia. Zdarza się, że po odzyskaniu przytomności pacjenci są przerażeni - myślą, że oszaleli albo istnieje spisek zmierzający do ich torturowania bądź kradzieży. narządów

Brytyjscy lekarze będą próbowali zmniejszyć stres za pomocą psychoterapii oraz zastąpić innymi niektóre z leków podawanych podczas intensywnej terapii - na przykład benzodioazepiny. (PAP)

pmw/ krf/