O diagnozę po latach na co chorował i umarł twórca teorii ewolucji pokusił się prof. Sidney Cohen, gastroenterolog z Thomas Jefferson University. Na specjalnie zwołanej w tym celu konferencji w Baltimore powiedział, że Darwin przez całe życie cierpiał przynajmniej na trzy schorzenia: zespół cyklicznych wymiotów, chorobę Chagasa oraz zakażenie bakterią Helicoibacter pylori.

Jego zdaniem wszystkich dolegliwości autora "O powstaniu gatunków" nie można wyjaśnić jedną tylko chorobą. Na zespół cyklicznych wymiotów cierpiał od wczesnych lat młodości. Jest to zaburzenie przewodu pokarmowego powodujące wymioty i nudności, trwające od kilku godzin do kilku dni i powtarzają się przez kilka tygodni lub miesięcy.

Przyczyny tego schorzenia do dziś nie są znane. Wiadomo, że najczęściej występuje ono u dzieci. Towarzyszą mu migreny, choroba lokomocyjna i zespół jelita drażliwego. Darwin rzadko kiedy wymiotował treścią żołądkową. Głównie były to kwasy żołądkowe, dlatego na ogół nie chudł i nie cierpiał z powodu niedożywienia.

Jego dolegliwości dodatkowo nasilały wrzody żołądka, jakie powoduje Helicobakter pylori, leczone dziś antybiotykami i lekami obniżającymi kwasowość żołądka.

Darwin zaraził się chorobą Chagasa w trakcie wyprawy dookoła świata na pokładzie HMS Beagle. Jest to tzw. trypanosomoza amerykańska, choroba zakaźna występująca w obu Amerykach, ale szczególnie w Ameryce Południowej. Wywołują ją świdrowce Trypanosoma cruzi, pasożytnicze pierwotniaki roznoszone przez krwiopijne owady pluskwiaki z podrodziny Triatominae, nazywane m.in. "całującymi robakami".

Prof. Sidney Cohen uważa, że Darwin wspominał o tym, iż podczas pobytu w Argentynie został ugryziony przez pluskwiaka. Miał potem gorączkę z dreszczami, co by wskazywało, że owad był zakażony świdrowcami. Powikłania choroby Chagasa, które nawet dziś trudno leczyć, wraz z dolegliwościami gastrycznymi oraz chorobą serca, na którą chorował w późniejszym okresie życia, doprowadziły do śmierci Darwina - twierdzi prof. Cohen. ZBW

PAP - Nauka w Polsce

krf/bsz