Szerszeń wschodni (Vespa orientalis) zamieszkuje południowy wschód Europy, północny wschód Afryki i południowy zachód Azji oraz Madagaskar. Szerszenie żyją w wykopanych przez siebie podziemnych koloniach, wypełnionych plastrami podobnymi nieco do pszczelich.

Większość spokrewnionych z szerszeniami os jest najbardziej aktywna wczesnym rankiem. Natomiast szerszenie wschodnie najbardziej żwawo ruszają się w południe.

Mogłoby się wydawać, że to mało znaczący szczegół. Jednak badania Jacoba Ishay z uniwersytetu w Tel Avivie wykazały, że w odwłoku szerszeni znajduje się coś w rodzaju ogniw słonecznych.

Pod mikroskopem zewnętrzna okrywa ciała szerszenia - oskórek - ujawniła swoją złożoną budowę. Większość oskórka jest brązowa, ale niektóre fragmenty - żółte. Oprócz funkcji sygnalizacyjnej (Uwaga! Jadowity owad!) barwy te mają głębsze znaczenie - pochłaniają energię słoneczną. Brązowe fragmenty składają się z 30, a żółte - z 15 warstw. Brązowe barwi występująca także u człowieka melanina, a żółte - ksantopteryna.

Poza tym, brązowy oskórek jest pokryty rowkami, natomiast żółty - owalnymi wypustkami. Dzięki złożonej budowie absorbują 99 proc. padającego na nie światła. Jest ono przekształcane w energię elektryczną przez ksantopterynę.

Nie jest jasne, co szerszeń robi z tą elektrycznością - być może "zasila" enzymy w żółtym oskórku. W odwłoku szerszenia znajduje się narząd pełniący podobne funkcje, co ludzka wątroba. Nie jest też wykluczone, że energia ta może być wykorzystywana przez mięśnie owada. PMW

PAP - Nauka w Polsce

agt/bsz